Έρχεται η ώρα των προσωπικών ευθυνών μας- Μέρος 2ο
Τίθεται ένα θεμελιώδες ερώτημα σε όλους μας.
Ξεχνάμε?
Έχουμε μνήμη χρυσόψαρου?
Έτσι φαίνεται!
Μας υποσχέθηκαν δύο τουλάχιστο φορές, διαφορετικά κόμματα και οι ηγέτες τους ότι, δεν θα δεχτούν άλλο μνημόνιο, μετά το πρώτο που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γ. Α. Παπανδρέου.
Να θυμηθούμε λίγο;
Πριν να γίνει κυβέρνηση η ΝΔ το 2012, ο Πρόεδρός της και μετέπειτα Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ήταν κατά των μνημονίων και το δήλωνε σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους.
Στην συνέχεια, με βαριά καρδιά (ας το δεχτούμε) ψηφίζει το PSI!
Δίνοντας στήριξη στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ο Αντώνης Σαμαράς δεσμεύτηκε να ψηφίσει το Μνημόνιο 2 ερχόμενος σε αντιδιαστολή με ότι είχε πει λίγους μόνο μήνες πριν.
Μάλιστα, οι αντιφάσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και ειρωνικές: κατά την ψήφιση του Μνημονίου 1 ο πρόεδρος της ΝΔ είχε διαγράψει εκείνους τους βουλευτές, που το είχαν υπερψηφίσει.
Όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο 2, διέγραψε εκείνους που καταψήφισαν!
Κορυφαία κωλοτούμπα του κ. Σαμαρά ήταν όταν την επομένη που έγινε πρωθυπουργός, δεσμεύτηκε εγγράφως ότι δεσμεύεται και θα εφαρμόσει όλα όσα προβλέπονται από τα μνημόνια 1 και 2, απρόσκοπτα και απαρέγκλιτα.
Ας πάμε και στην σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πρόκειται για τους κορυφαίους αντι-μνημονιακούς!
Τι να πρωτοθυμηθώ, τους «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» και την δήλωση-παρακίνηση του κ. Τσίπρα (πριν γίνει πρωθυπουργός) σε μας να μη πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ;
Παρένθεση, ο ΕΝΦΙΑ είναι έμπνευση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.
Τους αγωνιστές κατά των διοδίων; Αλήθεια, που να βρίσκονται άραγε σήμερα;
Πάντως, από τους αγανακτισμένους, ένας από τους πλέον γνωστούς είναι ο κ. Κατρούγκαλος, Υφυπουργός Εξωτερικών σήμερα και αρμόδιος υπουργός νωρίτερα για το ασφαλιστικό, τις συντάξεις. Τα πεπραγμένα του θα έρθουν επίσκεψη με πεσκέσι το 2019.
Αν έχει κανείς, προγενέστερη δήλωση, είτε του κ. Τσίπρα, πριν γίνει Πρωθυπουργός, είτε οποιουδήποτε σημερινού ή χτεσινού υπουργού ή τέλος πάντων ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ, πριν αναλάβουν την κυβέρνηση, που να μας λέει ότι, έστω, για το συμφέρον της χώρας θα φέρουν και θα ψηφίσουν μνημόνιο, ομολογώ ότι θα πέσω από τα σύννεφα και θα αποδεχτώ ότι είμαι λάθος σε όλα όσα γράφω!
Τι έχουμε λοιπόν με την νέα σούπερ αντιμνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Το πρώτο εξάμηνο έχουμε επικοινωνιακές ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής και επικίνδυνα παιχνίδια με την χώρα, αλλά τον Φεβρουάριο ο τότε υπουργός κ. Βαρουφάκης (φταίω εγώ αν θα τον αποκαλούσα «μπαρουφάκη»;), αρνείται την δόση που έπρεπε να πάρουμε!
Όλα κι όλα όμως, αυτή η κυβέρνηση είναι περισσότερο δημοκράτες και πιστοί στην λαϊκή κυριαρχία και μας καλούν σε δημοψήφισμα.
Εντάξει τώρα, μη γίνεστε κακεντρεχείς, τι πειράζει που η πλειοψηφία είπε ΟΧΙ και τελικά έγινε στην πράξη ΝΑΙ και μάλιστα με ένα τόσο σκληρό στους όρους μνημόνιο, το «τρίτο και καλύτερο», που το ψήφισαν και οι άλλοι πρώην αντιμνημονιακοί βέβαια;
Εμείς τώρα, τον Σεπτέμβριο, αντί για πρώτη φορά να πούμε ένα πραγματικό ΟΧΙ, σε αυτούς που πλειοδοτούσαν σαν αντιμνημονιακοί σε υπερθετικό βαθμό και έφεραν χειρότερο μνημόνιο, δηλαδή μας κορόιδεψαν μπροστά στα μούτρα μας, δίνουμε την δυνατότητα με την ψήφο μας, να συνεχίσουν!
Κατά την γνώμη μου, στο δημοψήφισμα, δεν υπήρχε λόγος να πάμε να ψηφίσουμε, αλλά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, μετά από τόσα ψέματα του ένα, του άλλου και του παράλλου, εκεί έπρεπε να στείλουμε το μήνυμα ότι, φτάνει πια, ας μας πει κάποιος την αλήθεια επιτέλους.
Τέλος πάντων, ο κυρίαρχος λαός, είτε δεν πάει να ψηφίσει, είτε ψηφίζει και επιλέγει τον ένα και τον άλλο, αυτός αποφασίζει και βέβαια, αυτός, ο καθένας από μας δηλαδή, «πληρώνει το μάρμαρο» των επιλογών του.
Κέφι μας και καμποϋλίκι μας!
ΚΑΙ αυτή η κυβέρνηση, από την εμφάνιση της κρίσης το 2008, όχι μόνο δεν φρόντισε να μας προετοιμάσει για την αλήθεια και την πραγματικότητα, όχι μόνο δεν προφύλαξε την χώρα από τους κινδύνους, αλλά, όπως και οι προηγούμενες, λίγο ως πολύ, μας οδήγησαν, σε έναν τραγικό ανταγωνισμό μεταξύ τους, από το κακό, στο χειρότερο και στο χείριστο.
Αναφέρομαι στις κυβερνήσεις που είχαμε από το 2008 και μετά, αλλά τα λάθη μας έχουν μεγαλύτερη προϊστορία.
ΚΑΙ, εκεί που κουρασμένοι, απηυδισμένοι, απεγνωσμένοι και αλαφιασμένοι προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε με κάθε τρόπο, να διασώσουμε τις ελπίδες, τις φιλοδοξίες και τα όνειρά μας, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα, η συμφωνία για το λεγόμενο «Μακεδονικό»!
Σαν να «ξυπνήσαμε» λιγάκι, αλλά δεν φτάνει, δυστυχώς.
Τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;
Πιστέψαμε σε «εκσυγχρονισμό», σε «επανίδρυση του κράτους», σε «άλλαξέ τα όλα», σε «Ζάππεια», σε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», σε «σκισίματα» μνημονίων και πως οι δανειστές θα χορεύουν πεντοζάλη και τσουπ, αποκτήσαμε Βόρεια Μακεδονία!
Όχι, αγαπητοί συν-Έλληνες, δεν φταίνε οι πολιτικοί και τα κόμματα, όχι!
Στο κάτω-κάτω της γραφής, τα κόμματα και οι πολιτικοί, ακόμη και όταν μας έλεγαν ξεκάθαρα ψέματα μπροστά στα μούτρα μας, εμείς τους επιβραβεύαμε με την ψήφο ή την αποχή μας!
Δεν είμαι παντογνώστης, κάθε άλλο, είναι πολύ πιθανό να κάνω λάθος, αλλά σας παρακαλώ, διαφωτίστε με, βοηθήστε με να καταλάβω το λάθος μου.
Να δεχτώ, γιατί είναι αλήθεια ότι, στο πρώτο μνημόνιο, αιφνιδιαστήκαμε όλοι μας, δεν το περιμέναμε.
Στο δεύτερο; Στο τρίτο; Στο τέταρτο; Στο μόνιμο που πλέον έχουμε δεσμευτεί σαν χώρα, μέχρι τρίτης και τέταρτης γενιάς;
Δεν εξηγείται με λογική. Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι εμείς έχουμε κάνει λάθος.
Εύχομαι και ελπίζω να μη ξανακάνουμε το ίδιο λάθος ξανά.
Οι προσωπικές, τέτοιες ήταν και είναι πάντα στην δημοκρατία, ευθύνες μας ως πολίτες, έχουν συσσωρευτεί και κοντεύουν να μας πνίξουν.
Μπορούμε, το δεχόμαστε στην συνείδησή μας πλέον, να «εξαπατηθούμε» ακόμη μια φορά; Υπάρχουν περιθώρια;
Όλες οι «μάσκες» πλέον έπεσαν!
Δεξιές, Κεντρώες, Αριστερές, Σοσιαλδημοκρατικές, Φωτισμένες, Εκσυγχρονιστικές, Ακροδεξιές, Ακροαριστερές, Κεντροδεξιές, Κεντροαριστερές ….. έπεσαν!
Όλοι κυβέρνησαν με την ψήφο ή την αποχή μας!
Όλες αυτές οι ιδέες, οι τάσεις, οι διακηρύξεις, όλων των αποχρώσεων του πολιτικού συστήματος της χώρας, που επιβιώνει χάρη στην δική μας συναίνεση και ψήφο, στην πράξη, αποδείχτηκαν ατελέσφορες.
Και τώρα τι κάνουμε;
Την γνώμη μου, τις ιδέες, τις σκέψεις μου γράφω και τονίζω ότι, είναι πολύ πιθανό να κάνω λάθος, δεν είμαι «ξερόλας».
Ήδη σήμερα, είναι μακροσκελές το κείμενό μου.
Αν σας ενδιαφέρουν αυτά που γράφω, θα σας περιμένω να διαβάσετε το επόμενο.