«Πώς μετατρέψαμε ένα διώροφο γιαπί στο Φιλαδέλφειο σε σύγχρονο πολυϊατρείο…»
Συνάντηση της “ΜτΚ” με την πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου Φιλαδελφείου Θεσσαλονίκης Δώρα Τσιτσοπούλου
Την ώρα που το ΕΣΥ στην Ελλάδα νοσεί βαρύτατα από έλλειψη προσωπικού και βασικών υποδομών, με αποτέλεσμα πολλές φορές να κινδυνεύουν ζωές ασθενών, μια ομάδα πολιτών σε ένα ορεινό χωριό της Θεσσαλονίκης αποφάσισε να δράσει… Μπορεί να μην είχαν εξειδικευμένους γιατρούς και νοσηλευτές, μπορεί να μην είχαν το στοιχειώδη ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, αποφάσισαν όμως και έβαλαν σε λειτουργία ένα σύγχρονο πολυϊατρείο…
Το Φιλαδέλφειο είναι χωριό του δήμου Βόλβης του νομού Θεσσαλονίκης και βρίσκεται στον ορεινό όγκο του Βερτίσκου. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, το χωριό έχει 220 κατοίκους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ηλικιωμένοι. Όπως είναι φυσικό, όταν κάποιος αντιμετώπιζε πρόβλημα με την υγεία του, έπρεπε να μεταφερθεί στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, με τα γνωστά προβλήματα. Πρόσφατα βρέθηκα στο χωριό και η πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Δώρα Τσιτσοπούλου, ιδιωτική υπάλληλος και μητέρα τριών παιδιών, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε ένα διώροφο γιαπί, το οποίο, όπως μου είπε, με εθελοντική εργασία το μετέτρεψαν σε πολυϊατρείο… Με ξενάγησε στο χώρο και εντυπωσιάστηκα. Υπήρχαν έξι ιατρεία διαφόρων ειδικοτήτων με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό…
Πώς κάνατε αυτό το θαύμα; ρώτησα την πρόεδρο του συλλόγου.
Το πολυϊατρείο λειτουργεί εδώ και λίγους μήνες, αλλά η ιστορία του συλλόγου μας έχει αρκετά χρόνια. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φιλαδελφείου ιδρύθηκε το 1980 από μία παρέα Φιλαδελφειωτών, που ζούσαν μεν στη Θεσσαλονίκη αλλά η αγάπη για τον τόπο τους ήταν πολύ μεγάλη. Ήταν ορεξάτοι και παθιασμένοι να προσφέρουν πράγματα και να δώσουν ζωντάνια στο χωριό τους, ώστε όλοι οι χωριανοί να γίνουν μια παρέα -όπως φανερώνει και το όνομα «Φιλαδέλφειο», άλλωστε- Φίλοι κι αδέλφια…
Εσείς πότε μπήκατε στο σύλλογο;
Σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα… έρχεται το δικό μας παρεάκι, που συνεχίζει να παλεύει, να δημιουργεί, να μην εφησυχάζει, να θέλει να πάει ένα βήμα παρακάτω κάθε φορά… Είμαστε ένας σύλλογος με όραμα, με ευαισθησίες και πολλή αγάπη για το συνάνθρωπο. Τα τελευταία τρία χρόνια, εκτός από τις συνήθεις δραστηριότητες του συλλόγου με εκδηλώσεις πολιτιστικού-μορφωτικού χαρακτήρα (πρωτοχρονιάτικα δρώμενα, κούλουμα, εκδρομές, ετήσιο χορό, ανθοέκθεση, παρουσίαση βιβλίου, εκδήλωση αφιερωμένη στη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού κτλ.) έχουμε έντονη δραστηριότητα κοινωνικού χαρακτήρα.
Μία έμπνευση του Δρ Ιωάννη Βαλερή, ενός γιατρού ακτινολόγου, που τυχαία βρέθηκε στον τόπο μας, στάθηκε η αφορμή δημιουργίας ενός χώρου αφιερωμένου στην κοινωνική πρόνοια. Ο άνθρωπος αυτός διέθετε κάποια μηχανήματα, για τα οποία χρειαζόταν έναν χώρο, όπου θα στεγάσει το φιλανθρωπικό του έργο.
Εκείνο το διάστημα είχαμε την τύχη να έχουμε έναν εξαιρετικό «πρόεδρο», τον δικό μας «Γιαννούλη Φωτιάδη», έναν άνθρωπο της προσφοράς, έναν μεγάλο οραματιστή, που αγκάλιασε την ιδέα, αλλά δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς από την παρέα μας… Ήταν εκείνος που βρήκε το χώρο που θα μπορούσε να στεγάσει μία τέτοια προσπάθεια. Ήταν εκείνος που δεν άφησε μία τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Ξεκίνησαν αμέσως οι εργασίες…
Το γιαπί ήταν ιδιωτικό ή δημόσιο;
Ήταν το παλιό ερειπωμένο διώροφο σπίτι των δασκάλων -που με πολύ εθελοντισμό από τους κατοίκους του Φιλαδελφείου είχε χτιστεί πριν από πολλά χρόνια, είχε μείνει για πολύ καιρό σε απραξία και ήρθε η ώρα να ξαναζωντανέψει. Η προσπάθεια αναμόρφωσης του ισόγειου χώρου, που ξεκίνησε από τον προηγούμενο σύλλογο, βρήκε συνεχιστές…
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, έπειτα από πολύ μεγάλη προσπάθεια του συλλόγου μας, άρχισε η λειτουργία του κοινωνικού ιατρείου στον ισόγειο χώρο του κτιρίου. Τα δύο πρώτα χρόνια τα περιστατικά που εξετάστηκαν στο ιατρείο με τη βοήθεια των εθελοντών γιατρών ήταν πολλά. Οι ειδικότητες με τις οποίες ξεκίνησε η λειτουργία ήταν αυτές του γιατρού ακτινολόγου (γενικός υπέρηχος σώματος), του παθολόγου-καρδιολόγου, του διατροφολόγου και ενίοτε μικροβιολόγου, που με πολύ εθελοντισμό και αγόγγυστα παρείχαν αφιλοκερδώς υπηρεσίες συμβουλευτικού χαρακτήρα το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα, σε περισσότερα από 50-60 περιστατικά.
Οι γιατροί έκαναν εξετάσεις ρουτίνας ή αντιμετώπιζαν και σοβαρά περιστατικά;
Υπήρξαν κατά καιρούς δύσκολα και σοβαρά περιστατικά. Τρεις συνάνθρωποί μας έχρηζαν άμεσης εισαγωγής σε νοσοκομείο, μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο και νοσηλεύτηκαν χάρη στην έγκαιρη διάγνωση των γιατρών μας και όλοι σήμερα είναι καλά στην υγεία τους. Αφουγκραστήκαμε ως σύλλογος τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, των παιδιών, των γονιών και των παππούδων μας, μέσα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και της γενικότερης δυσλειτουργίας των πάντων και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε…
Να γκρεμίσουμε ό,τι παλιό και σάπιο υπήρχε και να φτιάξουμε από την αρχή και το δεύτερο όροφο του κτιρίου, ώστε να στεγαστούν κι άλλες ειδικότητες, όσο το δυνατόν περισσότερες… Το υποσχεθήκαμε στο φίλο μας… που αν και άρρωστος, πρώτος αυτός άρχισε να ξηλώνει και να γκρεμίζει..
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζεται μόνο μεράκι. Πού βρήκατε χρήματα για τα υλικά;
Έτσι είναι. Καλά τα οράματα, αλλά όλα αυτά για να γίνουν πραγματικότητα χρειάζονται πόροι… χρειάζονται κονδύλια… χρειάζονται εθελοντές… χρειάζεται επίπονη προσωπική εργασία… Χρειάζονται πολλά. Με μπροστάρη το σύλλογό μας, βλέποντας τον αγώνα μας, συγχωριανοί μας που ζουν στο εξωτερικό μάς στήριξαν με χορηγίες τους, ώστε να αγοραστεί ιατρικός εξοπλισμός, άλλοι συγχωριανοί μάς βοήθησαν με δωρεές τους, άλλοι με την εθελοντική τους εργασία.
Γιατρός που συνταξιοδοτήθηκε, μας δώρισε όλο τον οφθαλμιατρικό εξοπλισμό του, οι Γιατροί του Κόσμου μας δώρισαν μηχάνημα υπερήχου… και συνεχίζουμε… Προς στιγμήν τα καταφέραμε! Την υπόσχεση που δώσαμε στον «πρόεδρό μας» την κρατήσαμε.
Από πότε λειτουργούν τα πολυϊατρεία;
Τον περασμένο Οκτώβριο εγκαινιάσαμε τις νέες δομές αλληλεγγύης στο δεύτερο όροφο του κτιρίου και λειτουργούν πλέον πέραν των προαναφερθέντων και νέες ειδικότητες εθελοντών γιατρών: Γυναικολόγου, ουρολόγου, δερματολόγου, οδοντιάτρου, οφθαλμιάτρου και σύντομα φυσικοθεραπευτή. Καταφέραμε να λειτουργήσουμε ένα κοινωνικό πολυϊατρείο, ένα στολίδι για τον τόπο μας, απευθυνόμενοι όχι μόνο στον ορεινό όγκο αλλά σε όλο το δήμο Βόλβης και σε όλους τους έχοντες ανάγκη…
Ο δήμος Βόλβης βοήθησε την προσπάθειά σας;
Αμέριστη και η βοήθεια του δήμου Βόλβης και συγκεκριμένα του δημάρχου Διαμαντή Λιάμα. Προμηθεύοντάς μας με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, με την τεχνική υποστήριξη συνεργείων του δήμου, προχωρώντας στην εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης σε όλους τους χώρους του διώροφου κτιρίου και, το κυριότερο όλων, αναγνωρίζοντας τη λειτουργία του κοινωνικού μας ιατρείου τον περασμένο Δεκέμβριο ως κοινωνικό ιατρείο αλληλεγγύης «Γιαννούλης Φωτιάδης» δήμου Βόλβης, βοήθησε τα μέγιστα στον αγώνα που καθημερινά δίνουμε…
Τι σχεδιάζετε στο μέλλον;
Στα άμεσα σχέδια του συλλόγου μας είναι η λειτουργία κοινωνικού φαρμακείου για τις ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων μας. Επιτακτική είναι και η ανάγκη ενός ασθενοφόρου… Παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε γι’ αυτό, μέχρι να το πετύχουμε. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι όλοι μαζί ενωμένοι γιατροί – εθελοντές – σύλλογος – δήμος παλέψαμε για έναν στόχο και τα καταφέραμε.
Εξίσου σημαντικό όμως είναι να συνεχιστεί ο αγώνας όλων μας για την εύρυθμη λειτουργία και συνέχεια αυτού του δύσκολου εγχειρήματος. Εμείς, ως διαχειριστές του κοινωνικού ιατρείου θα είμαστε εκεί και θα σας περιμένουμε, συνοδοιπόρους στο έργο μας.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους όσοι μας στήριξαν έως σήμερα. Όλες οι δωρεές και οι χορηγίες αποδεκτές μετά χαράς. Συνεχίζουμε δυναμικά…
Του Νίκου Ασλανίδη
Δημοσιεύθηκε στη “ΜτΚ” στις 6-7 Ιουλίου 2019