«Γονάτισαν» τα άλογα-θεραπευτές στον Λαγκαδά από τα μέτρα για τον κορονοϊό

Η 13η Μαρτίου ήταν η τελευταία ημέρα που άνοιξε το κέντρο Θεραπευτικής Ιππασίας «Ιπποστήριξη», πριν την αναστολή της λειτουργίας του, μεταξύ και άλλων χώρων, έπειτα από απόφαση της Κυβέρνησης για την μείωση της εξάπλωσης του COVID19. Η αγωνία των ανθρώπων του κέντρου θεραπευτικής ιππασίας ήταν το πρώτο συναίσθημα που τους κατέκλυσε, μετά από λίγο όμως άρχισαν να αναδύονται ερωτηματικά για το που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση και με ποια προβλήματα θα έρθουν αντιμέτωποι όταν επαναλειτουργήσουν.

Πλέον το Κέντρο είναι δυο μήνες κλειστό και η εικόνα που περιγράφει στην Karfitsa η Κατερίνα Ρόκου, επικεφαλής της ΜΚΕ «Ιπποστήριξη», ψυχολόγος με εξειδίκευσης σε άτομα με ειδικές ανάγκες, και πιστοποιημένη θεραπεύτρια εκπαιδευτικής-θεραπευτικής ιππασίας από την αρμόδια παγκόσμια ομοσπονδία είναι η εξής: «Αρχικά τα έσοδα μας έρχονται από τα μέλη μας, με τα οποία κάνουμε συνεδρίες. Όλο αυτό το διάστημα που είμαστε κλειστά δεν έχουμε καμία πηγή εσόδων, όμως τα έξοδα παραμένουν» και συμπληρώνει ότι τα έξοδα έχουν να κάνουν με την περιποίηση των αλόγων, όπως τροφές και η ανάγκη περιποίησης των οπλών τους από πεταλωτή, αλλά και λειτουργικά όπως το ενοίκιο.

Αν και το Κέντρο έκλεισε λόγω των μέτρων δεν υπάγεται στις κατηγορίες ΚΑΔ που δέχθηκαν οικονομική στήριξη. «Μας έχουν αποκλείσει από τα μέτρα στήριξης, στα οποία εντάχθηκαν άλλες επιχειρήσεις. Το βοήθημα των 800 ευρώ που θα ήταν μια ανάσα δεν καταβλήθηκε ποτέ στον λογαριασμό της «Ιπποστήριξης», καθώς η μορφή της εταιρείας είναι Αστική Μη Κερδοσκοπική, δεν είναι ατομική. Η ομάδα που τρέχουμε όλο αυτό το έργο είμαστε εθελοντές», τονίζει η κα Ρόκου.

Λόγω της κατάστασης οι άνθρωποι του Κέντρου βρίσκονται σε απόγνωση. «Αυτό που ζητάμε είναι το αυτονόητο. Αυτό το έργο το κάνουμε με πολύ αγώνα και υπερηφάνεια. Δεν μπορούμε λοιπόν να ζητιανεύουμε για να ταΐσουμε τα άλογα μας, τα οποία είναι θεραπευτές, συνοδοιπόροι σε αυτό το έργο και η καθημερινότητα τους είναι πολύ συγκεκριμένη», εξηγεί η ίδια.

Τα προβλήματα που θα έρθουν

Τόσο στο άμεσο μέλλον όσο και στο μακροπρόθεσμο θα ανακύψουν διαφόρων ειδών προβλήματα, τα οποία οι εθελοντές της «Ιπποστήριξης» θα κληθούν να προσπεράσουν για να συνεχίσουν το κοινωνικό τους έργο. Ήδη, εξηγεί η κα Ρόκου, αντιμετωπίζουν το ζήτημα των τροφών, καθώς αυτό το διάστημα είναι η περίοδος που προμηθεύονται χόρτα και τροφές για τα άλογα για όλη την χρονιά, καθώς οι αγρότες ξεκινούν να κόβουν τις τροφές των αλόγων, το λεγόμενο τσαΐρι. Όπως αναφέρει, «ο λόγος που αγοράζουμε τώρα τις τροφές είναι διότι αν τις πάρουμε μέσα στον χειμώνα οι τιμές τους θα αγγίζουν το διπλάσιο κόστος».

Σύμφωνα με την ίδια, εάν το Κέντρο ανοίξει τον Ιούνιο δεν θα προφτάσουν να συγκεντρώσουν το ποσό που πρέπει για την οικονομική ενίσχυση του, καθώς «ούτως ή άλλως εκείνη την περίοδο, κάθε χρόνο, είμαστε σε κατάσταση υπολειτουργίας, λόγω του καλοκαιριού».

«Το κράτος δεν μας είδε. Δεν μας γνωρίζει»

Ενώ η θεραπευτική ιππασία είναι μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη μέθοδος αποκατάστασης και θεραπείας, σε κάποιες χώρες μάλιστα συνταγογραφείται, στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διαδομένη. Παρότι τα οφέλη της είναι σημαντικά σε παιδιά και ενήλικες με νοητικές και νευρολογικές διαταραχές, αυτισμό, κινητικά προβλήματα, μαθησιακές δυσκολίες, γεννετικά σύνδρομα, συναισθηματικές και ψυχολογικές διαταραχές, φοβίες, χαμηλή αυτοπεποίθηση, προβλήματα συμπεριφοράς. «Το κράτος δεν μας βλέπει, όπως δεν μας είδε ούτε αυτή την δύσκολη στιγμή. Δεν μας γνωρίζει», δηλώνει η κα Ρόκου που από το 2013, όταν άνοιξε η «Ιπποστήριξη», στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, έχει δει πολλά μικρά θαύματα να συμβαίνουν εκεί. «Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιδί που ήταν 7 ετών και δεν είχε μιλήσει ποτέ έως τότε, να μιλάει στο άλογο του», μας λέει. Περιγράφοντας η κα Ρόκου, πιο αναλυτικά τα όσα βιώνει κατά την συνεδρία ο αναβάτης, μας αναφέρει χαρακτηριστικά το γεγονός ότι δέχεται ερεθίσματα κινητικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά. «Το άλογο δίνει στον αναβάτη 110 ρυθμικές ταλαντώσεις το λεπτό κάτι που σημαίνει ότι αυτό αποτελεί μια τέλεια προσομοίωση του ανθρώπινου βηματισμού. Οπότε ακόμη και άνθρωποι που είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο είναι σαν να είχαν μια δική τους αυτόνομη κίνηση», υπογραμμίσει η ίδια.

karfitsa.gr