Εκλογές 2015: Το σημαντικό είναι ποιος θα χάσει και όχι ο νικητής

Οι μέρες για τις εκλογές λιγοστεύουν επικίνδυνα και το εκλογικό αμόκ ξεχειλίζει σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα δεδομένα είναι λίγο ως πολύ γνωστά και παρότι αυτές οι εκλογές χαρακτηρίζονται ως οι πλέον κρισιμότερες της μεταπολίτευσης, στον κόσμο διακρίνεται ένα διάχυτο κλίμα απάθειας.

Ας προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τις αιτίες αυτής της ανεξήγητης κοινωνικής απάθειας. Από την μια πλευρά υπάρχει μια καταρρέουσα κυβέρνηση που μόνο της επιχείρημα είναι ο τρόμος και τα σενάρια περί χρεοκοπίας αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, δίχως παράλληλα να προωθεί ένα δικό της αξιόπιστο πρόγραμμα για την επόμενη ημέρα. Μια κυβέρνηση που υιοθετεί μια αλόγιστη ακροδεξιά ρητορική στην απέλπιδα προσπάθεια επαναπατρισμού ψήφων της Χρυσής Αυγής. Απ’ την άλλη πλευρά ένας πολύγλωσσος ΣΥΡΙΖΑ όπου κάθε στέλεχος διαψεύδει το ένα το άλλο, σαν να προσπαθούν επίτηδες να χαμηλώσουν τον πήχη των προσδοκιών. Την ακροδεξιά Χρυσή Αυγή που παρότι φιμωμένη, δείχνει να κρατά ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων της, ικανό να της δώσει ακόμα και την τρίτη θέση, γεγονός που θα πλήξει περαιτέρω την πληγωμένη μας δημοκρατία. Στην συνέχεια ακολουθεί ένας κατακερματισμένος λεγόμενος κεντροαριστερός χώρος, με πρωτοπόρο το «απολιτίκ» Ποτάμι.

Ένα Ποτάμι δίχως καμία ιδεολογική συνάφεια, που δηλώνει έτοιμο να κυβερνήσει, ανεξάρτητα τον νικητή των εκλογών. Ουραγοί του χώρου το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΔΗΣΟ. Απ’ την μια το πρώην κραταιό κόμμα που πλέον αποτελεί συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας και απ’ την άλλη το νεογέννητο Κίνημα του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού που αφού πρώτα μας έβαλε στο ΔΝΤ και τα Μνημόνια, στην συνέχεια έριξε την κυβέρνηση του και άφησε την χώρα να κυβερνιέται από τραπεζίτες. Ακόμα οι ΑΝΕΛ, οι εν δυνάμει κυβερνητικοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ που σύμφωνα με την πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων δεν θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν το πολυπόθητο 3% και να περάσουν το κατώφλι της Βουλής. Τέλος ένα αγκυλωμένο ΚΚΕ που έχει αποφασίσει να περιορίζεται στον ρόλο του κομπάρσου, δέσμιο των ιδεολογικών του προκαταλήψεων. Αυτό είναι μέσες άκρες το πολιτικό μωσαϊκό, αφού δεν φαίνεται ικανό κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα να διεκδικήσει την είσοδό του στην Βουλή και να διαταράξει τις ισορροπίες.

Ο πολίτης είναι ,λοιπόν, στην άβολη θέση να επιλέξει κάποια από τις παραπάνω επιλογές και άρα η απάθεια μοιάζει εύλογη. Πιο όμως είναι το κρίσιμο θέμα της επόμενης ημέρας; Μα φυσικά το ζωτικό ζήτημα του χρέους. Όλοι, ακόμα και οι Γερμανοί γνωρίζουν πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και η Ελλάδα δεν είναι σε θέση και ούτε πρόκειται ποτέ, όσα Μνημόνια και αν ψηφιστούν, να μπορέσει να εξυπηρετήσει αυτό το θεόρατο χρέος. Ακόμα και το ίδιο το Μνημόνιο προέβλεπε πως αν η Ελλάδα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα, τότε οι εταίροι οφείλουν να αποκαταστήσουν την βιωσιμότητα του χρέους. Πως είναι άρα δυνατόν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει σε όλους τους τόνους πως το χρέος είναι βιώσιμο;

Η αλήθεια είναι πως όλοι γνωρίζουν ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, όμως πραγματικά λίγους ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους είναι ποιος θα χάσει αυτές τις εκλογές και είναι απόλυτα βέβαιο πως αυτές οι εκλογές θα είναι το κύκνειο άσμα όλων όσων οδήγησαν την χώρα στην μνημονιακή εποχή της φτωχοποίησης, της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, των απολύσεων και των περικοπών, της ανεργίας και της μετανάστευσης των νέων. Και το πιο εξοργιστικό είναι πως όλα αυτά τα βάφτιζαν “θυσίες”.

Όσο για τον νικητή, θα έχει μόνο μια ευκαιρία να πάει κόντρα στο ρεύμα και να πράξει τα περισσότερα από όσα έχει δεσμευτεί προεκλογικά, μα πάνω από όλα να ξαναδώσει στον κόσμο την χαμένη ελπίδα και αξιοπρέπεια του. Αν ακολουθήσει και αυτός της πεπατημένη των «Ζαππείων» και του ουδείς αναμάρτητος, οι μέρες του θα είναι μετρημένες.

www.dikaiologitika.gr