Πως θα σώσουμε την αγροτική μας παραγωγή

της Κατερίνας Μάρκου*
Μεγαλώνοντας σε αγροτική οικογένεια, έμαθα από πολύ κοντά τον κόπο και το μεράκι που χρειάζεται για να ασχοληθεί κάποιος με τη γεωργία. Δεν είναι μια εύκολη απασχόληση, χρειάζεται να επενδύσεις χρόνο, να έχεις υπομονή και να μην απογοητεύεσαι εύκολα.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, για πολλά χρόνια, η αγροτική πολιτική ασκούνταν αποκλειστικά με όρους επιδοματικούς. Γι αυτό το λόγο άλλωστε, πολλά μεγάλα προβλήματα που, αν λύνονταν, θα μπορούσαν να δώσουν ουσιαστική ώθηση στην εγχώρια παραγωγή, παραμένουν και σήμερα μετέωρα.

Για παράδειγμα, τα αρδευτικά έργα που δεν έχουν ολοκληρωθεί. Στα Κουφάλια, π.χ., μετά από πολλές πιέσεις, καταφέραμε να δεσμευθούν επιτέλους τα απαιτούμενα χρήματα για τη δημοπράτηση του έργου το περασμένο καλοκαίρι. Σήμερα, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι οινοπαραγωγοί της Μεσήμβριας, όπου δεν υπάρχει αρδευτικό δίκτυο. Γι αυτό λέμε ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στα παραγωγικά έργα υποδομής.

Στην κτηνοτροφία, το κλείσιμο της ΑΓΝΟ οδήγησε σε απόγνωση όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και τους γαλακτοπαραγωγούς προμηθευτές, οι οποίοι έμειναν με τεράστια χρέη. Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν το κράτος είχε φροντίσει να τους ωθήσει στη δημιουργία ισχυρών Ομάδων που θα βελτίωναν την διαπραγματευτική τους θέση απέναντι στην εταιρεία και τις πρακτικές της σε θέματα πληρωμής.

Στην αλιεία, που αποτελεί παραδοσιακή ενασχόληση για πολλούς κατοίκους της Μηχανιώνας και του Θερμαϊκού, βλέπουμε ότι εθνική πολιτική δεν υπάρχει. Τις εποχές που οι ψαράδες μας, που γνωρίζουν χρόνια τη δουλειά, αφήνουν το ιχθυοπαόθεμα να “ξεκουραστεί”, το αλιεύουν ψαράδες της Τουρκίας γιατί φυσικά τα ψάρια δεν γνωρίζουν σύνορα. Θυμάμαι ακόμα την επίκαιρη ερώτηση που είχα κάνει για το θέμα στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και εκείνος μου απαντούσε για τις ιχθυοκαλλιέργειες!

Αν θέλουμε οι νέοι μας να στραφούν προς την ύπαιθρο, να βρουν μια διέξοδο μέσα από την ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή, την κτηνοτροφία, την αλιεία, επαγγέλματα που είναι μεν παραδοσιακά αλλά σε καμιά περίπτωση ξεπερασμένα, πρέπει οπωσδήποτε να διασφαλίσουμε βιώσιμες συνθήκες για πραγματική παραγωγή.

Να εφαρμόσουμε πολιτικές ουσίας, όχι να μοιράζουμε επιδοτήσεις περιμένοντας να σκάσει η βόμβα, όπως έγινε με το περίφημο “πακέτο Χατζηγάκη”.

Το «Ποτάμι» θέτει ως προτεραιότητα την ανάπτυξη στον αγροτικό τομέα ως έναν από τους βασικούς πυλώνες της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Να μπορούν οι παραγωγοί μέσα από τον κόπο τους να έχουν ένα βιώσιμο και όσο το δυνατόν πιο σταθερό οικογενειακό εισόδημα. Μέσα από ουσιαστική στήριξη, στο χωράφι, εκπαίδευση στις καλές πρακτικές, επιστημονική αρωγή, συνέργειες με ερευνητικούς φορείς, κεφάλαια κίνησης με ευνοϊκούς όρους για την αγορά των πρώτων ζώων. Με μείωση του κόστους ενισχύοντας την εγχώρια παραγωγή ζωοτροφών, με ορθή διαχείριση των βοσκοτόπων και εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης των ζωονόσων.

Kαι, φυσικά, ας μη γελιόμαστε. Μαζί με όλα αυτά, πρέπει να διασφαλίσουμε πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως είναι η υγεία και η παιδεία, για ολόκληρο το νομό Θεσσαλονίκης, όχι μόνο στις πόλεις. Μόνο έτσι θα ευημερήσει ο τόπος μας.

*Η κ. Μάρκου είναι υποψήφια βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το «Ποτάμι»