Αποθηκεύοντας ανθρώπινες ψυχές
Ένα ακόμα στρατόπεδο προσφύγων δημιουργείται στον Νομό Θεσσαλονίκης στο χωρίο Βαγιοχώρι, ένα χωρίο 45 κατοίκων που ανήκει στον Δήμο Βόλβης.
Ωστόσο αυτή η τοποθέτηση του στρατοπέδου στο χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου του και στον χώρο που είχε δοθεί για εργοτάξιο στην Εγνατία οδό (μάλλον σε ένα υπερεργολάβο που δούλευε για την κατασκευή της Εγνατίας οδού) από τον (πρώην) Δήμο Σοχού έχει δημιουργήσει ένα ζήτημα ανάμεσα σε δυο Δήμους γειτονικούς.
Τον Δήμο Λαγκαδά και τον Δήμο Βόλβης που ερίζουν σχετικά με το σε ποιο δήμο ανήκει ο συγκεκριμένος χώρος. Και αυτό γιατί ήδη στον Δήμο Λαγκαδά υπάρχει εδώ και μερικές ημέρες ένα στρατόπεδο προσφύγων στα Λαγκαδίκια (ένα χωριό 400 ατόμων 10 χιλιόμετρα μακρυά από το Βαγιοχώρι!) στο εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο Βογιατζόγλου όπου θα δεχθεί 2.000 πρόσφυγες, και θεωρεί ότι ο παραπάνω χώρος ανήκει στα διοικητικά του όρια οπότε δεν μπορεί να γίνει εκεί δεύτερο στρατόπεδο προσφύγων στον ίδιο Δήμο.
Αντίστοιχα ο Δήμος Βόλβης “πολύ βολικά” έχει “γλυτώσει” από μια εγκατάσταση ενός στρατοπέδου προσφύγων στις κατασκηνώσεις του Σταυρού όπου θα προκαλούνταν πρόβλημα από την ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού προσφύγων στο παραλιακό του μέτωπο (Βρασνά, Ασπροβάλτα, Σταυρός) όπου θα αλληλεπιδρούσαν με ανεξέλικτους τρόπους με τους τουρίστες που θα αρχίσουν να καταφτάνουν σε μερικές ημέρες.
Και φυσικά το πολιτικό κόστος και ζημία σε ψήφους (που είναι το μόνο πολιτικό κριτήριο για τους αιρετούς άρχοντες όλων των βαθμίδων) για μια τοποθέτηση στην άκρη του πουθενά σε ένα χωριό με μερικές δεκάδες κατοίκους είναι το ελάχιστο δυνατό.
Οπότε μετά από την απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Βόλβης (5/4/2016) να παραχωρήσει τον χώρο αυτό ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης (?) και την αποψίλωση του και καθαρισμού του την επόμενη και όλας ημέρα (!?!?!?!?!) από άντρες των Λ.Ο.Κ. από την μονάδα της Ρεντίνας (που είναι δίπλα στον Σταυρό), έγινε κατάληψη του χώρου από υπαλλήλους του Δήμου Λαγκαδά και κατοίκους του Βαγιοχωρίου στις 8/4/2016, με ταυτόχρονη προσπάθεια για εξεύρεση λύσης ανάμεσα στους δύο Δήμους (με άκαρπη επικοινωνία του Δήμου Λαγκαδά προς τον Δήμο Βόλβης και προσπάθεια υποβολής ασφαλιστικών μέτρων από τον Δήμο Λαγκαδά κατά της απόφασης του Δήμου Βόλβης-η οποία δεν μπόρεσε να γίνει λόγου της αποχής των δικηγόρων-). Αυτά μέχρι χθες όπου δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού άδειασαν τον χώρο από τους καταληψίες και χωρίς καμία καθυστέρηση έστησαν μερικές σκηνές.
Σήμερα που πήγα για να κάνω μια επιτόπια ανίχνευση διαπίστωσα ότι οι σκηνές πολλαπλασιάστηκαν με εκθετικό ρυθμό και πλέον ήδη υπάρχει ένα εδραιωμένο στρατόπεδο μέσα σε μερικές και μόνο ώρες! Κάτι το εκπληκτικό για το ελληνικό κράτος που μας έχει συνηθίσει μόνο σε πολύ αργούς ρυθμούς δράσης και ενεργειών.
Τα παραπάνω είναι τα γεγονότα και το ιστορικό της υπόθεσης. Μιας υπόθεσης που δείχνει όλη την προχειρότητα αντιμετώπισης του προσφυγικού ζητήματος από την πλευρά όλων των βαθμίδων των αξιωματούχων του Ελληνικού Κράτους.
Πρώτα από την πλευρά των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης που προσπαθούν είτε να κρύψουν το πρόβλημα όσο πιο μακρυά από τα μάτια του κόσμου (Δήμος Βόλβης) για να μην έχουν κάποιο πολιτικό κόστος, είτε να μην επωμισθούν μεγαλύτερο μερίδιο συμμετοχής από αυτό που τους αναλογεί (Δήμος Λαγκαδά) γιατί αυτό θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο πολιτικό κόστος.
Αντίστοιχα από την πλευρά της κυβέρνησης γίνεται μια εσπευσμένη προσπάθεια να βρεθούν χώροι για στρατόπεδα προσφύγων χωρίς καμία διαβούλευση (παρόλο που τέτοιες συμπεριφορές παλιότερα τις καταδίκαζε!), με τις ελάχιστες δυνατές αντιρρήσεις (από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις ή τις τοπικές κοινωνίες), αδιαφορώντας στην πραγματικότητα σχετικά με το που θα γίνουν τα στρατόπεδα, αν υπάρχουν ήδη σε πολύ κοντινές περιοχές άλλα στρατόπεδα, αν πληθυσμιακά οι χώροι που θα επιλεγούν δεν μπορούν εύκολα να δεχθούν πολυπληθή στρατόπεδα (άλλο είναι να γίνει ένα στρατόπεδο 2.000 ατόμων στην Θεσσαλονίκη του 1.000.000 ατόμων, και άλλο είναι να γίνει το ίδιο στρατόπεδο σε ένα χωριό-οικισμό 45 ατόμων!), ή ακόμα και αν είναι ακατάλληλος ο χώρος για κάτι τέτοιο (το πεδίο βολής του Ασκού είναι μόλις 4-5 χιλιόμετρα μακρυά από αυτή την περιοχή!
Οι πρόσφυγες για το κράτος είναι προφανέστατα σκουπίδια που το μόνο που τους αρμόζει είναι να τα κρύβουν κάτω από το χαλάκι.
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 21/4/2016
Το άρθρο έχει και συνέχεια το οποίο μπορείτε αν θέλετε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο http://melissoistories-greece.blogspot.gr/2016/04/blog-post_21.html