Δεν υπάρχει ουσιαστική Τοπική Αυτοδιοίκηση
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μέγιστο αγαθό και ειδικά στις σημερινές πολυπληθείς κοινωνίες είναι ο στυλοβάτης αλλά και το σχολείο της δημοκρατίας. Αλλά, κανένα μέλος της πολιτικής ολιγαρχίας δεν θέλει ουσιαστική Τ.Α.
Ουσιαστική Τ.Α. θα σήμαινε πολλές απώλειες για το κομματικό κατεστημένο. Θα σήμαινε απώλεια εκλογικής πελατείας, που συντηρείται με διάφορα ρουσφέτια των πολιτικών προς τους πολίτες για θέματα που ουσιαστικά είναι δική τους αρμοδιότητα. Θα σήμαινε αφύπνιση του λαού, αλλά και ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο των πολιτικών πραγμάτων κ.λπ. Με λίγα λόγια, θα σήμαινε πολλαπλώς τη μείωση της εμβέλειας του πολιτικού στοιχείου, δηλαδή ουσιαστικά θα μείωνε την αυτονομία του.
Γιατί ενώ υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες για πολύ μεγαλύτερη αυτοδιοίκηση, εντούτοις αυτή δεν αναπτύσσεται; Γιατί επιτέλους δεν μπορούν οι δήμοι να έχουν ουσιαστικές αρμοδιότητες πάνω στα τοπικά θέματα; Γιατί αποκλείεται η συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων ακόμη και στα τοπικά θέματα, που τους αφορούν σχεδόν αποκλειστικά; Οι πολίτες έχουν οδηγηθεί τεχνηέντως και συστηματικά σε απομάκρυνση από την ουσιαστική ενασχόλησή τους με θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και φυσικά στην απαλλοτρίωση των στοιχειωδών αυτών δημοκρατικών δικαιωμάτων τους.
Αλήθεια, οι ΟΤΑ άραγε ποιον περιμένουν να τους λύσει τα πολύμορφα προβλήματα τους; Μήπως την πολιτική ηγεσία του τόπου; Αυτή όμως αφ ενός απλώς ψηφοθηρεί και αφ ετέρου (και να είχε όλη την καλή διάθεση) δεν είναι εκ των πραγμάτων σε θέση και δεν μπορεί να δώσει αποτελεσματικές λύσεις στα επιμέρους προβλήματα που παρουσιάζονται συνεχώς σε ολόκληρη την επικράτεια. Μόνοι τους λοιπόν οι ΟΤΑ θα πρέπει να λύσουν τα προβλήματά τους, αλλά πώς;
Για να λύσουν τα προβλήματά τους, θα πρέπει να συνυπάρξουν δύο παράγοντες: εξουσία και χρήμα. Και τα δύο αυτά μέσα, που είναι απαραίτητα για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων, έχει φροντίσει το πολιτικό κατεστημένο, μέσα από «κατασκευασμένους» θεσμούς, να τα αποσπάσει από τους ΟΤΑ. Το πολιτικό κατεστημένο, επομένως, είναι ουσιαστικά η μόνη δύναμη από την οποία περιμένουν τη σωτηρία οι ΟΤΑ. Αυτή, δυστυχώς, είναι η μεγάλη μας πληγή.
Θα πρέπει λοιπόν να γίνουν αλλαγές
Για να πραγματοποιηθούν αλλαγές θα πρέπει πρώτα να πραγματοποιηθεί η απαραίτητη επανάσταση συνείδησης, που θα προετοιμάσει το έδαφος εφαρμογής νέων θεσμών. Να συνειδητοποιηθεί δηλαδή πως οι δημότες από απλοί υπήκοοι θα πρέπει να γίνουν πολίτες-συνεταίροι στη διακυβέρνηση του δήμου και μόνοι υπεύθυνοι για το μέλλον τους.
Η δραστηριοποίηση και η ενασχόληση των ίδιων των πολιτών με τα τοπικά θέματα, που τους αφορούν άμεσα, δεν θα έχουν αποτέλεσμα μόνον την πραγμάτωση της ουσίας της δημοκρατίας και την ταχύτατη και αποτελεσματική επίλυση των παρουσιαζόμενων προβλημάτων. Θα κλείσουν και τον ολισθηρό δρόμο που οδηγεί τους πολίτες στην απάθεια . Οι δημότες-πολίτες θεωρούν τους εαυτούς τους σήμερα χρήστες των δημοσίων πραγμάτων και όχι ιδιοκτήτες.
Πρέπει ο δημότης-πολίτης να νιώσει το αίσθημα ιδιοκτησίας σε ό,τι αφορά τα δημόσια πράγματα που βρίσκονται στην περιφέρεια του δήμου του και να αναλάβει την ευθύνη για την πορεία των διευρυμένων πλέον τοπικών υποθέσεων.
Θα πρέπει οι ΟΤΑ να είναι ζωντανοί οργανισμοί ενεργών πολιτών γι’ αυτούς τους ίδιους και για τον τόπο τους και όχι πεδία πολιτικών συγκρούσεων και αναμετρήσεων των κομματικών ηγεσιών.
Από όσα αναφέρθηκαν γίνεται φανερό πως η ουσιαστική αποκέντρωση δεν είναι, μια απλή γραφειοκρατική και χωροταξική αποκέντρωση των δημόσιων υπηρεσιών, όπως το κατεστημένο θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε. Ουσιαστική αποκέντρωση υπάρχει μόνον όταν αποσπώνται εξουσίες από την πολιτική ολιγαρχία, προς όφελος του ίδιου του πολίτη, δηλαδή μόνον όταν ο πολίτης κρατά στα χέρια του διαρκώς ένα κομμάτι της εξουσίας που αυτονόητα του ανήκει, ως ανθρώπινης υπόστασης και ως μέλους ενός κοινωνικού συνόλου.
Όταν ο πολίτης γνωρίζει πως η συμμετοχή του σε μια τοπική συνέλευση, που θα παίρνει ουσιαστικές και δεσμευτικές αποφάσεις για τον ίδιο και τα παιδιά του, δεν θα είναι απλώς μια κοινωνική εκδήλωση, αλλά θα είναι πράξη ευθύνης, τότε θα «ξυπνήσει» από το λήθαργο της βολικής κομματικοποίησης του, προς όφελος της ενεργού πολιτικοποίησής του.
anentaxtos