Δημήτρης Γαλαμάτης: Όταν γεμίζουν οι δρόμοι και οι πλατείες

Τελικά η ιστορία απέδειξε πως όποτε ο Τσίπρας αποφασίσει να γεμίσει τις πλατείες το καταφέρνει. Αυτό αποδείχτηκε και την περίοδο των αγανακτισμένων, όπου η ρητορική του υποδαύλιζε την… αγανάκτηση και την περίοδο του δημοψηφίσματος, αλλά και τώρα, με το Σκοπιανό. Δείχνει ότι ο μαζικός κοινωνικός ακτιβισμός είναι βασικό εργαλείο του πολιτικού του πλάνου, τον ενεργοποιεί σε χρόνους που εξυπηρετούν τη στρατηγική του και τον αξιοποιεί κατά το πως συμφέρει τη στόχευσή του. Τα δύο μεγάλα συλλαλητήρια των τελευταίων ημερών φαίνεται πως, ανεξάρτητα με το μέγεθος, τη σύνθεση και το λόγο που διοργανώθηκαν, τελικά μάλλον και πάλι εξυπηρετούν τους πρωθυπουργικούς, κυνικά τυχοδιωκτικούς, σχεδιασμούς.

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας εδώ και μήνες, επιθυμώντας να κάνει το παν για να διατηρήσει την πρωθυπουργική καρέκλα, προσπαθεί να μετατοπίσει το πολιτικό σύστημα προς τα δεξιά του πολιτικού εκκρεμούς. Το έκανε αρχικά με τους νόμους για την αλλαγή φύλου και τις παρεμβάσεις στην παιδεία (σημαία, αριστεία, κλπ) και φαίνεται πως το κορυφώνει με το Σκοπιανό.

Προφανής του στόχος να σπρώξει τον κύριο αντίπαλό του, τη ΝΔ, προς τις παρυφές της ακροδεξιάς και να απελευθερώσει κοινωνικές δυνάμεις από το ζωτικό μεσαίο χώρο. Εν συνεχεία θα επιχειρήσει να τις ενσωματώσει, τόσο με το Κίνημα Αλλαγής (που ήδη έχει εγκλωβίσει και το Ποτάμι), με το οποίο στην ιστορία με τα συλλαλητήρια ήρθαν ακόμη πιο κοντά, όσο και με την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, κάνοντας πράξη μεταρρυθμίσεις, που ναι μεν ούτε ο ίδιος, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν, αλλά που μέχρι και σήμερα αποτελούσαν όνειρα μακρινά για τον τόπο. Μεταρρυθμίσεις που το κατά τεκμήριο μεταρρυθμιστικό τμήμα του πολιτικού συστήματος δεν τόλμησε, ούτε καν να ξεκινήσει, τις περιόδους που είχε την ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου, ανεξάρτητα αν ο ίδιος ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τότε τις υπονόμευαν και τις πολεμούσαν με σθένος.

Αυτή η στρατηγική του προσθέτει ακόμη ένα credit, τον μετατρέπει σε έναν αξιόπιστο εταίρο στην ευρωπαϊκή πολιτική καθεστηκυία τάξη, η οποία μάλιστα το ομολόγησε τελευταία μέσα από δηλώσεις κορυφαίων εκπροσώπων της, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξαν ότι η Ελλάδα αρχίζει να μπαίνει στο σωστό δρόμο των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών τον τελευταίο χρόνο, εκθέτοντας παράλληλα με αυτό τον τρόπο και στους έξω, αλλά και στο εσωτερικό, την μεταρρυθμιστική ρητορική της ΝΔ, η οποία μέχρι σήμερα την έχει σημαία.

Όσο η αντιπολίτευση που του γίνεται θα εστιάζεται στην κριτική της κακής διαπραγμάτευσης, κάτι που έτσι κι αλλιώς έχει τελειώσει οριστικά ή στο ότι είναι εθνικά επιζήμια η στάση του στο Σκοπιανό, η οποία σημειωτέον είναι απολύτως συνεπής σε ότι η πολιτική τάξη της χώρας, με μικρές εξαιρέσεις, έχει συμφωνήσει από το 2008 ακόμη ή ότι καταστρέφει τη χώρα, γιατί εφαρμόζει πιστά τα μνημόνια, αυτά δηλαδή που επί χρόνια οι δανειστές ζητούν να κάνουμε προκειμένου να βγούμε από την κρίση και να απαλλαγούμε από τη θηλιά των μέτρων που επιβάλουν, τόσο αφενός τον βοηθούν να ξεδιπλώνει με σχετική άνεση τη στρατηγική του, όσο, κι αυτό είναι το πιο στενόχωρο, δυσκολεύουν το δικό τους έργο την επομένη των εκλογών, όταν κατά όπως φαίνεται θα κληθούν να κυβερνήσουν. Τι θα κάνουν τότε; Θα αλλάξουν το ασφαλιστικό, που ήδη πήρε το δρόμο του, θα παγώσουν τις αποκρατικοποιήσεις, που ήδη έχουν γίνει, δεν θα προχωρήσουν στην αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα ή θα ακυρώσουν μια ενδεχόμενη συμφωνία με τα Σκόπια, αν υποτεθεί ότι τη φέρει η κυβέρνηση και την ψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων;

Με λίγα λόγια φαίνεται ότι ο Τσίπρας με ένα αφήγημα, την “έξοδο από το μνημόνιο” και ένα μείζονος ενδιαφέροντος εθνικό θέμα, το ” Σκοπιανό”, επιχειρεί αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, αφενός επιλέγοντας ως μελλοντικό σύμμαχο το Κίνημα Αλλαγής και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και αφετέρου σπρώχνοντας τη ΝΔ όλο και πιο δεξιά, ώστε να δείχνει πως μετατρέπεται σε κόμμα διαμαρτυρίας που αναζητά συμμάχους.

Θα του βγει; Θα προσπεράσει την ηχώ των συλλαλητηρίων, όπως έπραξε και με το δημοψήφισμα; Ας μην ξεχνάει πάντως πως η επιτυχία του εγχειρήματός του δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο, αλλά και από τη ΝΔ, αλλά και –κυρίως- από τους πολίτες που κάνουν το δικό τους… ζύγι…

Δημήτρης Γαλαμάτης: Πρώην Βουλευτής και δήμαρχος Βόλβης, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας

05/02/2018