Ένα μύθο θα σας πω. Η Γελαδίτσα
Πριν από πολλά χρόνια, υπήρχε μια μικρή και ανέμελη αγελάδα. Έβοσκε σε φτωχικά χωράφια, και με το ζόρι τα έβγαζε πέρα. Την έλεγαν Γελαδίτσα. Λίγο ήταν το γάλα της και με δυσκολία μεγάλωνε τα μοσχαράκια της, τα οποία ελεύθερα μεγάλωναν στα λιβάδια.
Κάποια μέρα, ήρθε ένας ευτραφής και μεγαλοπρεπής ταύρος και τη βρήκε. Ήταν ο ταύρος Ευρώπας. Εκείνη, εντυπωσιάστηκε από την εμφάνισή του.
-Έλα μαζί μου της είπε, και θα σε βάλω σε λιβάδια πλούσια, θα σου κάνω τον τόπο που βόσκεις να έχει πάντα χορτάρι, και το γάλα σου πλήρες θα γίνει για να μεγαλώνεις υγιή μοσχάρια! Το μόνο που χρειάζεται, είναι να σε αρμέγουν και κάποιοι αγελαδάρηδες εκτός από τα παιδιά σου.
Χάρηκε πολύ η Γελαδίτσα μας που από τη φτώχια της θα έβγαινε, τι όμορφο το όραμα των ενωμένων λιβαδιών που όλες οι αγελάδες ελεύθερα θα βόσκουν! Αρκεί να δίνει λίγο από το γάλα της!
Πέρασαν τα χρόνια και το χορτάρι που της έδιναν, όλο και πιο πλούσιο γινόταν, μέχρι που δεν χρειαζόταν πια να βόσκει, γιατί της το έφερναν αυτοί οι άλλοι έτοιμο, κομμένο, καθαρισμένο, και πολύ εμπλουτισμένο. Και επειδή για την τόση περιποίηση, δεν έδινε το ανάλογο γάλα, της είπαν πως δεν πειράζει, θα τους το χρωστάει.
Και πέρναγαν και άλλο τα χρόνια, η κυρά Γελαδίτσα μας, έγινε τετράπαχη και νωχελικιά, και τα μοσχαράκια της έγιναν μοσχάρια κανονικά, άβουλα, και τελείως αμαθή στο να βόσκουν, αφού το φαγητό τους ερχόταν πλέον σε έτοιμα δεμάτια. Κανένα πρόβλημα δεν είχαν, αφού οι αγελαδάρηδες, τους είχαν και ιατρική περίθαλψη, και περιποίηση, και φροντίδα σε όλα! Και το άρμεγμα, ε, δεν ήταν και το πρώτο τους μέλημα! Έγραφαν σε ένα τεφτέρι το πόσο τους χρώσταγε η Γελαδίτσα.
Μια μέρα όμως, ήρθε ο Ευρώπας μαζί με όλους τους γελαδάρηδες και βρήκε τη Γελαδίτσα μας.
-Κυρά Γελαδίτσα, της είπε. Εδώ με τα παλικάρια, τα έχουμε βάλει όλα κάτω και δεν βγαίνει ο λογαριασμός! Χρωστάς τόσο πολύ γάλα, που θα πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα για να βρούμε το πως θα μας το ξεχρεώσεις.
Η κυρά Γελαδίτσα τρόμαξε! Κάπου είχε τη θύμηση την παλιά, από τότε που ελεύθερη έβοσκε, αλλά ήταν τόσο αμυδρή! Και τα μοσχάρια της εξάλλου, δεν το είχαν μάθει ποτέ αυτό! Ήξεραν μόνο το έτοιμο φαγητό! Τι θα έπρεπε να κάνει;, τους ρώτησε!
-Απλά τα πράγματα κυρά Γελαδίτσα, θα διορθώσουμε λίγο τα πράγματα. Να, θα μας δίνεις πολύ περισσότερο γάλα, και εμείς θα σου δίνουμε λιγότερο φαγητό. Έχει έρθει και ο ειδικός κτηνοτρόφος από τα υπερατλαντικά λιβάδια, που θα του δίνεις και εκείνου κάποιο άρμεγμα, για να σου δανείζει φαγητό. Και να δεις που έτσι, όλα θα διορθωθούν!
Έσφιξαν το ζωνάρι τους, μετρίασαν τις μερίδες, αυξήθηκε το άρμεγμα, και η Γελαδίτσα μας άρχισε να αδυνατίζει και πάλι.
Και όμως, το χρέος δεν ελαττωνόταν.
Ξαναγύρισαν οι γελαδάρηδες μαζί με τον Ευρώπα, μαζί και με τον υπερατλαντικό ειδικό και έγινε και άλλη συμφωνία:
-Κυρά Γελαδίτσα, ούτε έτσι βγαίνουν τα νούμερα! Θα κόψουμε την ιατρική περίθαλψη, θα σε αρμέγουμε συνέχεια, θα διασταυρώνεσαι και με πολλούς ταύρους ώστε να παράγεις μοσχάρια για εμάς, θα μας γράψεις και το λιβάδι σου στο οποίο σε ξεμάθαμε το πώς να βόσκεις, θα σου δίνουμε ακόμα λιγότερο φαγητό, και μην ανησυχείς, έτσι, κάποια στιγμή θα μας ξεχρεώσεις.
Και η κυρά Γελαδίτσα συνυπόγραψε! Και έβλεπε πια τα παΐδια της από την αδυναμία. Κάποια μοσχάρια της πέθαναν από αρρώστιες και αδυναμία. Άλλα έφυγαν σε ξένα λιβάδια. Άλλα, αυτοκτόνησαν. Ο καθημερινός της βιασμός από τους ταύρους την πλήγωνε, και είχε γεμίσει πληγές από την κακή ποιότητα του φαγητού που της έστελναν και την έλλειψη φαρμάκων. Τα βυζιά της έτρεχαν πύων μαζί με το λίγο γάλα.
Και όμως, το άρμεγμα συνεχιζόταν κανονικά.
Μια μέρα, ρώτησε τους δανειστές της.
-Και αν ξαναρχίσω, μόνη μου να τρώω πάλι;
Πολλά ακούστηκαν εκείνη την ημέρα γύρω από αυτό το θέμα. Σίγουρα κάποια ήταν σωστά, σίγουρα κάποια ήταν τα παραμύθια αυτών που είχαν κέρδος να τα πουν. Όλα όμως ήταν υποθέσεις. Καθώς η ζωή, ποτέ δεν βγαίνει μόνο μέσα από τις στατιστικές και τις προβλέψεις.
Και η Γελαδίτσα μας, μάζεψε τα μοσχαράκια της για να αποφασίσουν:
Θα μας ταΐζουν με ότι αυτό συνεπάγεται, ή θα κοιτάξουμε να βρούμε φαί μόνοι μας, με ότι αυτό συνεπάγεται;
Τα λιβάδια, δεν είναι δεδομένα, η απάντηση δεν είναι απλή και τα μοσχαράκια, δεν έχουν τα πλήρη στοιχεία στη διάθεσή τους.
Η συνέχεια επί της ζωής μας…
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, δεν είναι καθόλου τυχαία.