Η εξόρυξη στις Σκουριές και ο πραγματικός κίνδυνος
Είναι πραγματικά οξύμωρο το να μετράει κανείς πόσες φορές έχει αλλάξει θέση στο θέμα των Σκουριών και της εκεί εξόρυξης χρυσού η νυν πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Θυμάσαι όταν σου έλεγαν να μην ψηφίσεις τον Αλέξη γιατί μπορεί και να σταματήσει να ανατέλλει ο ήλιος από την Ανατολή; Θυμάσαι όταν σου έλεγαν να μην ψηφίσεις Αριστερά γιατί τα σούπερ μάρκετ θα σταματήσουν να έχουν γάλα, σερβιέτες και χαρτί υγείας; Eεε, λοιπόν, ψέματα σου έλεγαν. Αλλά αυτή η κυβέρνηση στα θέματα του Περιβάλλοντος (βλ. Ασωπό, Μεσσαπία, Σκουριές) πόσο αλήθεια μάς λέει;
Είναι πραγματικά οξύμωρο το να μετράει κανείς πόσες φορές έχει αλλάξει θέση στο θέμα των Σκουριών και της εκεί εξόρυξης χρυσού η νυν πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ο τίτλος του νέου υπερ-υπουργείου είναι ασφαλώς sic αλλά πώς μπορεί η προστασία του περιβάλλοντος να είναι στο ίδιο υπουργείο με την παραγωγική ανασυγκρότηση; Μήπως είναι ασύμβατες έννοιες και πολιτικά και τεχνοκρατικά; Στο θέμα των Σκουριών, όμως, ο κ. Τσιρώνης (μετά τα «απανωτά αυτογκόλ» που έχει σημειώσει, καλείται να μας απαντήσει στα εξής:
1. Γιατί δεν προχωρά άμεσα σε πλήρη επαναξιολόγηση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και της Απόφασης Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων (ΑΕΠΟ) που έχει «εγκρίνει» η προηγούμενη κυβέρνηση για τις Σκουριές;
2. Αν κάνει αυτό που ρωτάμε στο 1, τότε θα διαπιστώσει ότι η μέθοδος εξόρυξης είναι εκείνη που έχει πολλά, χημικής φύσεως και περιβαλλοντικής επίδρασης, κενά. Γιατί δεν χρησιμοποιεί τις χημικές του γνώσεις ο χημικός κ. Τσιρώνης για να δει αν η μέθοδος «flash melting» είναι περιβαλλοντικά «φιλική»; Ή μήπως δεν είναι και γι’ αυτό δεν υπάρχουν μεταλλεία στην «πολιτισμένη» Δύση που να χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο;
3. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι η υλοτόμηση το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα στις Σκουριές, αλλά τα τοξικά παραπροϊόντα που θα παραχθούν και θα επιμολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής αλλά και τη θάλασσα. Αντέχει η Ελλάδα σήμερα να «αποκτήσει» στην καρδιά της Χαλκιδικής έναν ακόμη Ασωπό;
Οι απαντήσεις του κ. Τσιρώνη σε αυτά τα ερωτήματα αναμένονται με ενδιαφέρον. Για να δούμε επιτέλους πόσο έτοιμη είναι η πολιτική ηγεσία του εν λόγω υπουργείου να σταματήσει με επιστημονική αξιοσύνη (άρα και υπεράνω κάθε μικροπολιτικής νοοτροπίας!) ένα περιβαλλοντικό έγκλημα…
ΥΓ.: Στην περιοχή Cononish στη Σκοτία αδειοδοτήθηκε το 2011 μεταλλείο χρυσού με τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Κλίμακα: εξόρυξη 72.000 τόνων μεταλλεύματος τον χρόνο (δηλαδή λιγότερο από όσο θα παράγει το μεταλλείο των Σκουριών μέσα σε τρεις μόνο μέρες!).
2. Τρόπος εξόρυξης: αποκλειστικά υπόγειος.
3. Μέθοδος επεξεργασίας: το Cononish θα βγάζει καθαρό χρυσό μόνο με επίπλευση και βαρυτομετρικό διαχωρισμό. Δεν θα υπάρχει ούτε εργοστάσιο μεταλλουργίας, ούτε τοξικά παραπροϊόντα, ούτε κυανιούχα, ούτε αρσενικό…
Και το κυριότερο: οι Σκοτσέζοι έχουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς της χώρας τους, επειδή αυτοί έχουν αποδείξει ότι λειτουργούν προς όφελος των πολιτών και μόνο…
Γιάννης Zαμπετάκης
Επίκουρος καθηγητής Χημείας Τροφίμων, ΕΚΠΑ
efsyn.gr