Μαζικές θανατώσεις ζώων με πάνω από… 60 φόλες

Επιστολή—άρθρο απόγνωσης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στο Δήμο Αμφίπολης, όπου το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκαν μαζικές θανατώσεις ζώων, (σκυλιών) με φόλες. Περισσότερα από 60 σκυλιά (αδέσποτα, αλλά και με ιδιοκτήτη) έχουν βρει φρικτό θάνατο. Στην επιστολή αναφέρεται:

Αρκετά χρόνια πριν ο Μαχάτμα Γκάντι ξεστομίζει ότι «το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα».

Αρκετά χρόνια μετά η ελληνική κοινωνία μοιάζει να μην κατανοεί τη σχέση του πολιτισμού με τη στάση απέναντι στα άλλα έμψυχα όντα αυτού του πλανήτη και να παραμένει αλαζονικά ανθρωποκεντρική και απομακρυσμένη από αυτό που είτε ο Γκάντι είτε άλλοι φιλόσοφοι θα ονόμαζαν ηθική πρόοδο.

Αφορμή για να γραφτεί αυτό το άρθρο ή έστω αυτές οι αράδες απόγνωσης στάθηκε η προσωπική μου εμπειρία σχετικά με το πώς αντιμετωπίζονται τα ζώα στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία.

Το δικό μας παράδειγμα προς αποφυγή αποτελεί ο δήμος Αμφίπολης, χωρίς να αναφέρομαι στους κρατούντες την εξουσία αλλά μεμονωμένα στον κάθε πολίτη που έχει ευθύνη τόσο για την προσωπική του στάση όσο και για την ανοχή απέναντι στη στάση των υπολοίπων:

Τους τελευταίους μήνες στο Ροδολίβος  καθώς και σε άλλα χωριά του δήμου Αμφίπολης, όπως Μπάφρα, Ηλιοκώμη, Κορμίστα, Βιτάστα, Παλαιοκώμη, Αγγίστα κορυφώθηκαν χωρίς προηγούμενο τόσο κάποιες αποτυχημένες όσο και οι απόπειρες θανάτωσης ζώων που στέφθηκαν με επιτυχία (περίπου 35 στον αριθμό στο Ροδολίβος και τουλάχιστον 60 στο σύνολο του Δήμου Αμφίπολης).

Η τακτική αυτή εξαπλώθηκε δυστυχώς και εντός του χώρου της οικίας ορισμένων εξ ημών, κάτι το οποίο συνιστά άμεση παραβίαση της ιδιωτικότητας και του δικαιώματός μας στην ασφάλεια της οικίας μας.

Δε χωράει στο μυαλό μου ότι πρέπει να είναι κανείς φιλόζωος για να αντιληφθεί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βασανίσει και θανατώσει κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα πλάσμα που εγώ αγαπώ και κρατώ στον ιδιωτικό μου χώρο.

Αρκετοί έχουν βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να χάσουν ένα ζωάκι και το κόστος είτε της θανάτωσης είτε της απόπειρας είναι τεράστιο: υγείας, οικονομικό και ψυχολογικό. Οι επιπτώσεις διογκώνονται όταν η απώλεια αυτή είναι αποτέλεσμα εσκεμμένης και κακόβουλης πράξης κάποιου.

Οι εικόνες δε σβήνουν και η ασφάλεια πετάει στα σύννεφα μαζί πολλές φορές με κάποιον τετράποδο φίλο που χάνεις.

Στον αντίποδα θα βρεθούν όσοι θα πουν ότι νιώθουν να απειλούνται από τα αδέσποτα στο δρόμο, με επιχειρήματα του τύπου «δαγκώνουν τα παιδιά μας» ή «γαβγίζουν τη νύχτα».

Δε θα μπω στη διαδικασία να τους εξηγήσω ορισμένα ζητήματα γύρω από τα ζώα αλλά θα τους πω ότι συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρξει διαχείριση και ότι η ύπαρξη ενός προβλήματος δεν τους δίνει το δικαίωμα φόνου ενός ζώου αδέσποτου ή πόσο μάλλον δεσποζόμενου.

Το πρόβλημα των αδεσπότων αντιμετωπίζεται επί σειρά ετών με τον ίδιο τρόπο: τα ζώα παραμένουν αστείρωτα, ζουν κατά διαστήματα έγκλειστα σε άθλιες συνθήκες χωρίς ούτε τα στοιχειώδη και εξοντώνονται συστηματικά από φόλες από γνωστούς- αγνώστους.

Τα θέματα διαχείρισης  έχουν αφεθεί σε μεγάλο βαθμό στην εθελοντική δράση μεμονωμένων ατόμων και στη ευσυνειδησία ορισμένων πολιτών.

Θεωρούμε ότι η αφύπνιση και η ενημέρωση των δημοτών υπάγεται στις αρμοδιότητες ενός δήμου.

Μπορεί να προβεί στην αφισοκόλληση ή στη διανομή έντυπου υλικού, με το οποίο θα ενημερώνει ότι η δηλητηρίαση ζώων είναι ποινικό αδίκημα και τιμωρείται από το νόμο, ότι η πράξη αυτή αποτελεί δημόσιο κίνδυνο κυρίως για μικρά παιδιά και κυρίως ότι ο δήμος καταδικάζει οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια.

Η αφύπνιση των πολιτών είναι απαραίτητη, ώστε οποιοσδήποτε γνωρίζει κάτι να το αναφέρει επισήμως για να αποτραπούν ανάλογες ενέργειες.

Η ενημέρωση ακόμη και για απειλές δηλητηρίασης ή θανάτωσης ζώων με μορφή καταγγελίας και όχι μήνυσης, μπορούν να αποτελέσουν αρωγό στην έρευνα για τον εντοπισμό των υπαίτιων. Πέραν τούτου τα όργανα της τάξης οφείλουν να προχωρήσουν σε έρευνα μετά από καταγγελίες και να ενημερώσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες (δήμος, κτηνιατρική υπηρεσία) προκειμένου να διενεργηθεί υγειονομική ταφή και τοξικολογική εξέταση των ζώων.

Ο κάθε δήμος είναι αρμόδιος για τη διαχείριση και καταγραφή πρωτίστως των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς. Μετά από αυτό η στείρωση και η αντιμετώπιση του προβλήματος των αδεσπότων με τη βοήθεια συνειδητοποιημένων ιδιοκτητών ή και λοιπών πολιτών θα αποτελούσε πιο εύκολο εγχείρημα.

Τονίζουμε περαιτέρω, στοχεύοντας όχι στο φιλόζωο αλλά στην κοινή λογική ότι η ρίψη δηλητηριασμένων τροφών, ειδικά εντός της αυλής ενός σπιτιού ή κοντά σε χώρους όπως π.χ. μία παιδική χαρά ή ένα σχολείο συνιστά δημόσιο κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή των διερχομένων και κυρίως μικρών παιδιών. Πρόκειται για δηλητήριο σε ελκυστική και βρώσιμη μορφή, που είναι πολύ εύκολο να το δοκιμάσει κάποιο παιδί.

Περιστατικά δηλητηρίασης ή και θανάτου ανθρώπων από φόλες αναφέρθηκαν τον τελευταίο καιρό π.χ. στο Κιλκίς και στην Αττική.

Σε περίπτωση δηλητηρίασης από οργανοφωσφορικά γεωργικά φάρμακα, που είναι με βάση τις γνωματεύσεις των αρμοδίων κτηνιάτρων αυτά που χρησιμοποιήθηκαν τον τελευταίο καιρό για τη δηλητηρίαση των ζώων στο Ροδολίβος, ορισμένα από τα αναμενόμενα συμπτώματα, τόσο για το ζώο όσο και για κάποιον άνθρωπο είναι: ναυτία, σιελόρροια, αναπνευστική δυσχέρεια έως άπνοια, επιληπτικοί σπασμοί, ακράτεια, κώμα έως και θάνατος. Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα των ουσιών που χρησιμοποιούνται.

Μελέτες επιστημόνων, αναφέρουν ότι η παρουσία δηλητηριασμένων τροφών (δολώματα ή φόλες) στο περιβάλλον έχει πολλές βλαβερές συνέπειες. Καθώς απορροφάται από το χώμα ή καταναλώνεται από άλλους οργανισμούς όχι απλά παραμένει αλλά η βλαβερή του επίδραση διογκώνεται. Ακόμα και τα δηλητηριασμένα ζώα που είτε κείτονται στους δρόμους, σε χωράφια είτε έχουν θαφτεί, αποτελούν εστίες μόλυνσης.

Δυστυχώς μέχρι στιγμή η χώρα μας αποτελεί στο εξωτερικό παράδειγμα προς αποφυγή με χιλιάδες ζωόφιλους να σπεύδουν να δώσουν καταφύγιο σε ζώα από Ελλάδα, Ισπανία κτλ. Θεωρώντας ότι αυτή η αλυσίδα βίας πρέπει να σταματήσει είμαστε ως φιλόζωοι έτοιμοι να συμβάλουμε σε κάθε ειλικρινή προσπάθεια, που σαν στόχο θα έχει τη συνύπαρξη ζώων και ανθρώπων- δίποδων ζώων. Μέχρι τότε φοβόμαστε, αηδιάζουμε και απορούμε.

(κάτοικος του Δήμου Αμφίπολης)

Πηγή: anexartitos.gr