Μια δήμαρχος σε ρόλο νερουλά, μουτζούρη, χτίστη οδοκαθαριστή και νεκροθάφτη

Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της ομιλίας της δημάρχου Γκέλυ Καλλίνικου στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ. Η Γκέλυ Καλλίνικου είναι δήμαρχος της Γαύδου, ενός νησιού που θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα ήπιας ανάπτυξης. Τα αποσπάσματα της δημοσίευσης αυτής σκοπό έχουν να τονίσουν μερικές από τις προσδοκίες και μερικά από τα όνειρα κάποιου που αγωνίζεται για τον τόπο του.

“Γαύδος! 80 κάτοικοι, 162 στην τελευταία απογραφή, 186 εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Νησί στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, 26 ναυτικά μίλια από το κοντινότερο λιμάνι. Γκρίζα Ζώνη!! Ξεχασμένη στην συνθήκη της Λοζάνης, ξεχασμένη και σήμερα!

Ο μικρότερος σε πληθυσμό Καλλικρατικός δήμος της Ελλάδας αλλά και της Μεσογείου.

Ο δήμος χωρίς κανένα μόνιμο υπάλληλο, με ένα γραμματέα τα τελευταία δυο χρόνια αορίστου χρόνου με μετάταξη, ο οποίος και έχει αναλάβει το δημοτολόγιο, τον ΟΓΑ αλλά και την διεκπεραίωση υποθέσεων των δημοτών αφού οι περισσότεροι λειτουργικά αναλφάβητοι, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του κράτους, μια και το αλφάβητο το έμαθαν στα χαράκια του νησιού αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους. Δήμαρχος και Αντιδήμαρχος είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που κατ’ ορισμό γνωρίζουν οι περισσότεροι από εσάς. Ο ένας οδηγός του απορριμματοφόρου και ο άλλος κρεμασμένος εργάτης στο ανυψωτικό των κάδων. Νερουλάδες, κουβαλητές καυσίμου, χειριστές, μουτζούρηδες των αντλιοστασίων χτίστες οδοκαθαριστές, νεκροθάφτες, και ότι άλλο δεν χωράει στο μυαλό κανενός αιρετού.

Η ΓΑΥΔΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ

Η Γαύδος είναι ένα νησί μαγικό, που αντλεί τη γοητευτική μαγεία του από το φυσικό περιβάλλον. Η θάλασσα, ο ουρανός, ο αρχαιολογικός και γεωλογικός πλούτος ντυμένος από αμμοθίνες με κέδρους είναι η μαγεία που πρέπει να προστατεύσουμε και να αποτρέψουμε την αναπαραγωγή της άναρχης-άσχημης ανάπτυξης άλλων νησιών. Να κάνουμε τη διαφορά, να μην γίνει η Γαύδος άλλο ένα ελληνικό νησί αλλοτριωμένο όπως τόσα άλλα, δίνοντάς του τον χαρακτήρα ενός εναλλακτικού τόπου, όχι μόνο προορισμού διακοπών μα και διαβίωσης, μοναδικού στην Ελλάδα. Δεν γίνεται να μιλάμε για ανάπτυξη έχοντας μοναδικό προϊόν τον τουρισμό. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε η Γαύδος να γίνει ένα ερειπωμένο κάστρο, καλοκαιρινό μουσείο αναμνήσεων. Θα πρέπει να κάνουμε την γνώση των παλιών μαγιά και να δημιουργήσουμε τις υποδομές στον πρωτογενή τομέα και την μεταποίηση. Να δώσουμε τα εργαλεία σε νέο κόσμο να επιστρέψει στην ρίζα του και να γίνει δημιουργικό μέλος μιας κοινωνίας συνεργατικής, αλληλέγγυας, το περισσότερο δυνατό αυτοοργανωμένης.

Στόχος μας είναι η Γαύδος των 80 ημιάνεργων να γίνει των 280 εργαζομένων απαλλαγμένων από τα άγχη της θλιβερής καθημερινότητας που μας επιβάλουν καθημερινά οι τροϊκανές διαταγές.

Πρέπει να φτιάξουμε τις υποδομές για να έχουμε λιγότερο ανάγκη κρατικές χρηματοδοτήσεις. Θα πρέπει τώρα όσο είναι ακόμα καιρός να πάρουμε μια απόφαση.

Το 1935 ένας εξόριστος της Γαύδου έγραψε: “Η θάλασσα γύρω μας ζώνει Σαν αλυσίδα τρομερή”. Είναι ντροπή, αυτό που ένιωθε αυτός ο άνθρωπος το 1935 που τον έστειλαν στην Γαύδο εξορία, να το νοιώθουμε εμείς σήμερα επειδή επιλέξαμε να ζήσουμε εκεί. Όσο ζούμε θα υπερασπιζόμαστε αυτή μας την επιλογή.”

cretalive.gr