Μην με εγκαταλείπεις !!!
Είναι πραγματικά απίστευτο το συναίσθημα που νιώθει κανείς όταν το βλέμμα του διασταυρώνεται με το τρομαγμένο βλέμμα ενός αδέσποτου σκύλου , που αντικρίζει βλέποντας το μέσα από το αυτοκίνητο καθώς περπατά αβέβαια στην άκρη του δρόμου.
Αντί να πάρω την Εγνατία, προτίμησα την γραφική διαδρομή μέσα από τα χωριά, απολαμβάνοντας την καθημερινή διαδρομή της επιστροφής από την δουλειά.
Μετά τον Ευαγγελισμό, πλησιάζοντας προς τον Προφήτη, περπατούσε παράλληλα με τον δρόμο μία μικρή σκυλίτσα, που κάποιος πέταξε.
Ένα πανέμορφο ημίαιμο που δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από τα ‘’καθαρά’’ σκυλιά που προέρχονται από τζάκια.
Αναρωτιέμαι το πώς άραγε να βρέθηκε το κακόμοιρο στην μέση του πουθενά.
Αν κρίνω από τα δικό μου (πρώην αδέσποτο) σπάνια απομακρύνεται από το σπίτι μόνο του.
Μόνο αν ακολουθήσει εμένα, και αυτό πάντα σχεδόν περπατώντας παράλληλα μαζί μου, και κοιτώντας με στα μάτια κάθε πέντε βήματα.
Ποια μοίρα να το έφερε λοιπόν εδώ?
Κάποιος – α που πήγε διακοπές και δεν υπήρχε χώρος για το καημένο πλην όμορφο ζωντανό?
Ίσως κάποιος – α που να μην ταίριαζε πλέον με το ντεκόρ του σπιτιού?
Κάποιος που αποφάσισε ότι πλέον δεν υπήρχε χώρος – χρόνος στην ζωή του για τον πιο πιστό φίλο του?
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να μπω καν στην σκέψη τέτοιων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν τα ζώα ως οικοσκευή.
Πάλιωσε – αντικατάσταση.
Απίστευτο, αλλά αληθινό, αλλιώς δεν εξηγείται ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των αδέσποτων που βολτάρουν καθημερινά στα χωριά μας.
Κάποια από δαύτα θα φανούν τυχερά, μιας και μπορεί να πέσουν σε κάποιους που να τα κάνουν δικά τους, υιοθετώντας τα , και δίνοντας τους αυτό που οι άλλοι τους στέρησαν.
Αγάπη, λίγο φαγητό, νεράκι, και πάνω απ όλα την συντροφιά τους και την φιλία τους.
Κάποια άλλα δεν θα είναι τόσο τυχερά.
Θα καταλήξουν κάτω από τις ρόδες κάποιου αυτοκινήτου, έτσι όπως θα πεταχτούν τρομαγμένα στον δρόμο, και πολλές φορές δυστυχώς ο ηλίθιος αντί να τα αποφύγει, στρίβει το τιμόνι καταπάνω τους.
Κάποια άλλα θα πέσουν θύματα αυτόκλητων σωτήρων των ντόπιων κοινωνιών, που ως ‘’καθαροί’’ θα αναλάβουν να ‘’απαλλάξουν τους συνδημότες τους με φόλες από τα ‘’ενοχλητικά’’ αδέσποτα.
Αυτά όμως δεν θα χρειαζόταν να συμβούν, αν απλώς εσύ είχες την ωριμότητα να αντιληφθείς ότι το σκυλί, δεν είναι οικοσκευή, είναι ζωντανή ψυχή, την οποία εσύ δεν μπορείς να εκτιμήσεις, αλλά και ούτε να αγαπήσεις…