Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας… Ημέρα υπενθύμισης και σεβασμού
Η θέση της γυναίκας στη σημερινή ,σύγχρονη κοινωνία που ζούμε έχει διαφοροποιηθεί αρκετά ανατρέχοντας αρκετά χρόνια πριν. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες δίνοντας το έναυσμα για τις μεγάλες κατακτήσεις των γυναικών.
Η γυναίκα πλέον εργάζεται και διεκδικεί τη θέση της και το ρόλο της απελευθερωμένη από προκαταλήψεις και ταμπού που την ήθελαν αμόρφωτη, ανεπάγγελτη ,κοινωνικά απαίδευτη και αφοσιωμένη μόνο στην οικογένεια της παραμερίζοντας τις προσωπικές τις ανάγκες.
Το κίνημα της διεκδίκησης των γυναικείων δικαιωμάτων για ουσιαστική ισότητα μαζικοποιείται και κατοχυρώνεται Συνταγματικά. Η σύγχρονη γυναίκα για να επιβιώσει μέσω των διεκδικήσεων της πρέπει να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της ζωής ώστε να ανταποκριθεί με επιτυχία στους πολλούς ρόλους που καλείται να αναλάβει δηλαδή της μητέρας ,της συζύγου και της εργαζομένης. Όλο αυτό μπορεί να τη φορτίζει ωστόσο την απελευθερώνει από πολλούς κοινωνικούς φραγμούς και προκαταλήψεις και εμφανίζεται με νέους ρόλους και αυτό διακρίνεται σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα όπως στην οικογένεια, στο επάγγελμα και στη δημόσια ζωή με τη δυνατότητα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Το γεγονός όμως ότι βρίσκεται σε καλύτερη θέση από παλιότερα δε σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια. Μπορεί όλο και περισσότερες γυναίκες διαφορετικών ηλικιών να μεγαλουργούν στις επιστήμες ,στις τέχνες και στα γράμματα ,να διακρίνονται στα κοινά και να κατακτούν υψηλά αξιώματα ωστόσο αυτό που έχει ουσιαστική σημασία είναι η σωστή ενημέρωση των γυναικών για να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
Δυστυχώς η εξέλιξη στην τεχνολογία και η ανάπτυξη των επιστημών δε συντέλεσε ώστε να σταματήσουν να υφίστανται παραβιάσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ ‘αυτό η 8η Μαρτίου δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά υπενθύμισης όλων αυτών που οφείλουν οι γυναίκες του 21ου αιώνα να διατηρήσουν ότι με κόπο και θυσίες κατακτήθηκε στο παρελθόν αλλά και να δράσουν διεκδικώντας τα αυτονόητα, την εφαρμογή των δικαιωμάτων της στην καθημερινότητα.
Αυτό θα το επιτύχουμε μόνο μέσα από το ελληνικό σχολείο με την ισότιμη εκπαίδευση των παιδιών ώστε να δημιουργηθούν ισότιμοι πολίτες με σεβασμό και αγάπη προς τη γυναίκα. Αυτό απαιτεί αλλαγή κουλτούρας ώστε να πλησιάσουμε τις ασσυμετρίες μεταξύ των δύο φύλων όπως τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης.
Ανατολή Π. Κωνσταντινίδου