Επίσκεψη στα λουτρά Ν. Απολλωνίας. Μέρος 1ο: Εισαγωγή

Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε συχνά στο εστιατόριο των Λουτρών της Νέας Απολλωνίας. Έχει εξαιρετική κουζίνα και γι’ αυτό κανένας μας ποτέ δεν έλεγε όχι, όταν έπεφτε η πρόταση να τα επισκεφτούμε. Η αλήθεια είναι ότι πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία μας επίσκεψη.

Ακούγαμε διάφορα, αλλά μετά την τελευταία καταγγελία αναγνώστη μας, αποφασίσαμε να ελέγξουμε μόνοι μας την εκεί κατάσταση.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο καθένας έχει την άποψη του, πρέπει να έχει την δυνατότητα να την εκφράσει και καλό είναι να δούμε μόνοι μας τελικά τι ισχύει στην πραγματικότητα.

Η εικόνα που είχαμε για τα λουτρά εξανεμίστηκε, μόλις στρίψαμε προς τα κάτω, μπαίνοντας στα πρώτα κτήρια του οικισμού, μέχρι έξω από την περίφραξη των Λουτρών.

Παντού σκουπίδια, διάσπαρτα αριστερά – δεξιά του δρόμου.

Ένας πλανόδιος πουλούσε ψάρια και μία κυρία φορώντας μία μαύρη κελεμπία και μαντήλα, άρχισε να διαλέγει… Προσπεράσαμε αδιάφορα, γνωρίζοντας ότι πέριξ των Λουτρών φιλοξενούνται οικογένειες προσφύγων Γιαζίντι.

Κατευθυνθήκαμε προς τα δεξιά, για να δούμε μόνοι μας τι γίνεται… Η αλήθεια είναι ότι οι κάδοι ήταν άδειοι. Ίσως γιατί μάλλον όλα τα σκουπίδια ήταν αριστερά και δεξιά του δρόμου…

Από την αντίθετη πλευρά ερχόταν μία παρέα τεσσάρων (4) νεαρών ηλικίας από 22 μέχρι 28 χρονών στους οποίους δεν δώσαμε καμία σημασία, γιατί την προσοχή μας τράβηξε η σακούλα με τα σκουπίδια που προσγειώθηκε στο γρασίδι παραδίπλα του διώροφου κτιρίου.

Χαζογελούσαν λέγοντας κάτι στην γλώσσα τους και μας προσπέρασαν.

Περπατώντας αρκετή ώρα έξω από την περίφραξη των λουτρών, αυτό που μας έκανε εντύπωση, ήταν το γεγονός ότι στους δρόμους κυκλοφορούσαν παρέες νεαρών αντρών, ενώ τα ζευγάρια που είδαμε ήταν μετρημένα. Το επόμενο που μας παραξένεψε, ήταν η πλήρης απουσία κάποιου «υπεύθυνου».

Η εικόνα των σκουπιδιών, δεν άλλαξε, ούτε πιο πάνω, ούτε στο μεθεπόμενο στενό…

Βρώμα, εγκατάλειψη, και καταστροφή…

Αναρωτηθήκαμε αν οι ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων δωματίων γνώριζαν για τις φθορές που υπέστη η περιουσίας τους, αλλά μάλλον αυτό θα ήταν και στην συμφωνία, όταν νοίκιασαν τα κτήρια.

Η ευταξία και η καθαριότητα είναι θέμα παιδείας.

Αυτό που αντιληφθήκαμε βλέποντας την κατάσταση έξω από την περίφραξη των λουτρών και η πεποίθηση αυτή δυνάμωνε όσο περπατούσαμε στα στενά, ανάμεσα στα σπίτια, ότι το σκουπίδι, σαν σκουπίδι είναι θέμα παιδείας και όχι αποκομιδής εκ μέρους του Δήμου, ή οποιουδήποτε υπεύθυνου.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μόρφωση για να καταλάβεις το ότι δεν μπορείς να πετάς τα σκουπίδια εκεί που τρως. Δεν μπορείς να αφοδεύεις αδιάκριτα, όπου σε ευχαριστεί.

Υπάρχουν κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, τους οποίους όταν δεν έχουν εντρυφήσει κάποιοι άνθρωποι, τους το επιβάλεις.

Στην προκειμένη περίπτωση προφανώς οι εν λόγο άνθρωποι δεν το «έχουν» και παράλληλα, δεν υπάρχει κανείς που να τους το επιβάλλει.

Ούτε καν αυτοί που πληρώθηκαν και συνεχίζουν να πληρώνονται αδρά «πράττοντας κοινωνικό έργο» στους πρόσφυγες.

Η ευθύνη των ΜΚΟ είναι τεράστια και ακόμη πιο τεράστια η απραξία.

Δεν μπορείς να «φυτεύεις» κάπου ανθρώπους, διαταράσσοντας την ηρεμία και την συνοχή της τοπικής κοινωνίας λαμβάνοντας προσωπικά οφέλη ως εταιρία και να ζημιώνεται η τοπική κοινωνία και η οικονομία της.

Η καραμέλα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, έχει καλλιεργηθεί εντέχνως από τα ΜΜΕ και τους πολιτικάντηδες στον ημιμαθή πληθυσμό της επικράτειας, ώστε η  οποιαδήποτε αντίδραση να κάμπτεται.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ΜΚΟ να εισπράττουν υπέρογκο ζεστό χρήμα, οι πολιτικοί καιροσκόποι να κερδοσκοπούν πουλώντας το δήθεν ανθρωπιστικό ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη τους και οι τοπικές κοινωνίες να επωμίζονται μόνο τις ζημιές.

Εδώ δεν υπάρχουν πλέον τυραννισμένες οικογένειες Σύριων ή Γιαζίντι προσφύγων πολέμου…

Υπάρχουν μόνο εκπρόσωποι διαφόρων φυλών που δημιούργησαν την Νέα Βαβυλώνα μέσα στο μαλακό υπογάστριο του Δήμου Βόλβης. 

Τι γίνεται όμως με αυτούς που εκδηλώνουν παραβατική συμπεριφορά;

Ποιος τους ελέγχει για να μην καταστρέφουν;

Ποιος αποκαθιστά τις ζημιές;

Που είναι η αστυνόμευση;

Η προκαθορισμένη ώρα συνάντησης με τον πρόεδρο των λουτρών και τον αντιπρόεδρο-διευθύνων σύμβουλο πλησίαζε. Περάσαμε την πύλη των Λουτρών. Αφήσαμε το αυτοκίνητο μπροστά στο πάρκινγκ του εστιατορίου. Αποφασίσαμε στην λίγη ώρα που μας απέμεινε πριν το ραντεβού να ρίξουμε μια ματιά μέσα στον περιφραγμένο χώρο των λουτρών. Η διαφορά στην καθαριότητα με τον έξω από την περίφραξη χώρο ήταν ολοφάνερη. Ούτε ένα σκουπίδι πεταμένο.

Μπήκαμε στο εστιατόριο. Μας περίμεναν. Στις επόμενες δημοσιεύσεις θα μεταφέρουμε όλα όσα συζητήσαμε στην 4ωρη συνάντηση μας με τον πρόεδρο των λουτρών Νέας Απολλωνίας κ. Βασίλη Ξενιτόπουλο και τον αντιπρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο κ. Γουρτζιλίδη Ανέστη. Απλά μεταφέρουμε τώρα μια φράση του προέδρου: “Έφυγε η security, έφυγαν οι οικογένειες, και μας κουβαλήσανε σε μία πλευρά τους γαλλόφωνους και από την άλλη πλευρά ανθρώπους 20 με 28 ετών, οι οποίοι βρίσκονται στην ένταση της ηλικίας, ασύνδετους μεταξύ τους,  χωρίς ταυτόσημη προέλευση, χωρίς οικογένειες.”

Συνεχίζεται  Λουτρά Ν. Απολλωνίας. Μέρος 2ο: Η κατάληψη

volvipress.gr