Europas Schande. Ανοικτή επιστολή-απάντηση στο ποίημα του Γκύντερ Γκρας

Ο Γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας καυτηριάζει την Ευρώπη η οποία, όπως λέει, διαπομπεύει την Ελλάδα, εν μεσω της κρίσης του ευρώ, σε ένα ποίημα του που δημοσιεύεται σήμερα στην ιστοσελίδα της εφημερίδας του Μονάχου Süddeutsche Zeitung.

Σε αυτό το ποίημα, με τίτλο «Η ντροπή της Ευρώπης», που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας, ο Γκρας προειδοποιεί την ΕΕ: «Εσύ η Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε».

Ακολουθεί το ποίημα στα Γερμανικά και μια μετάφραση στα Ελληνικά. Στο τέλος υπάρχει και μια ανοικτή επιστολή-απάντηση στο ποίημα του Γκύντερ Γκρας

Europas Schande

Ein Gedicht von Günter Grass

Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.

Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.

Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.

Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.

Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.

Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.

Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.

Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.

Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.

Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.

Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.

Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.

28.05.2012

Ντροπή της Ευρώπης

Είσαι ένα βήμα πριν το χάος, μια και δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές,
είσαι μακριά απ’ τη χώρα, που κάποτε σου δάνεισε το λίκνο.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα το εξοβελίζεις, για σκουπίδι το περνάς.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες και ξανάλεγες πως χάρη της χρωστάς.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
στολίζει τώρα τα μουσεία: λάφυρα που φυλάς Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με τα όπλα στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν κι είχαν τον Χέλντερλιν κρυμμένο στο γυλιό.

Καμιά ανοχή πια γι’ αυτή τη χώρα, κι ας ανεχόσουν κάποτε
σαν σύμμαχους στο σβέρκο της τους κολονέλους.

Χώρα που ζει πια δίχως δίκιο, με τη δύναμη αυτών που έχουν πάντα δίκιο
να της σφίγγει κάθε μέρα το ζωνάρι πιο σφιχτά.

Κι όμως απείθαρχη η Αντιγόνη μαυροφορεί – σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί ο λαός της που κάποτε σε είχε φιλέψει, σε είχε δεχθεί.

Μα η κουστωδία του Κροίσου έχει στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα δικά σου θησαυροφυλάκια, τα αστραφτερά μαλάματα.

Πιες, επιτέλους, πιες, αναβοούν των επιτρόπων οι χειροκροτητές,
μα ο Σωκράτης οργίλος σου γυρνά γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Εν χορώ θα ρίξουν οι θεοί κατάρα σ’ ότι σου ανήκει,
μια κι είναι βούλησή σου τον Όλυμπό τους να πουλήσεις .

Ανούσια πια θα μαραζώσεις δίχως τη χώρα,
που το δικό της πνεύμα σε επινόησε, Ευρώπη.

(απόδοση στα ελληνικά: Σπύρος Μοσκόβου)

———-

Ονομάζομαι Διονύσης Μαραβέγιας, είμαι ποιητής και μένω χρόνια στη Νέα Υόρκη. Έχω εκδόσει ποιητικές συλλογές κι άλλα λογοτεχνικά έργα κι εδώ και στην Ελλάδα. Επί του παρόντος συγκινήθηκα από το ποίημα του Γκύντερ Γκρας, “Ευρώπη, Ντροπή σου” κι αισθάνθηκα χρέος μου και θέλησή μου να απαντήσω. Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον μεγάλο φιλέλληνα και να σμίξω τη μικρή φωνή μου κατά κάποιον τρόπο με τη μεγάλη κραυγή υπέρ της χειμαζόμενης ελληνικότητας.
Σας ευχαριστώ πολύ, Διονύσης Μαραβέγιας.

“ΕΥΡΩΠΗ ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ”

Το δίκιο γέρνει προς το μέρος σου
Καθώς τ’ άνθη προς τον ήλιο. Αλλά!
Μια μαύρη συννεφιά πλακώνει την Ευρώπη

Συννεφιά αλλόκοτη, αδιανόητη:
Καπνιά από αξίες που καίγονται
Θολώνει τις άλλοτε πόλεις του πνεύματος:
Παρίσια, Λονδίνο, Βερολίνο, Ρώμη, Μαδρίτη.
Μόλις και μετά βίας ακούγεται η φωνή σου
Μες στην κλαγγή του χρήματος που βασιλεύει.

Χτυπούν την Ελλάδα, βροντοφωνάζεις,
Και ποιά είν’ η Ελλάδα, αν δεν είναι
Η μάνα σου Ευρώπη; Και ποιά είσαι
Εσύ Ευρώπη, ντροπή σου, χωρίς την Ελλάδα;
Και ποιός είσαι εσύ Γκύντερ Γκρας;
Η Ελλάδα είναι μόνο ένα χωράφι
που πουλήθηκε κι ανήκει σ’ εμάς.
Μια κρύα φωνή κορώνει, όλο χλεύη και μίσος
Από μιά σκότεινη γωνία

Αχ, είναι φανερό θαυμάσιε Γκύντερ, Γερμανέ,
Που Έλληνα τώρα θα σε καλέσω
Η πάλη για τι γίνεται. Χτυπούν
Τη ρίζα για να πέσει το δέντρο.
Κι η Ευρώπη, κοιμάται, κωφεύει, ή
Κιόλας υποδουλώθηκε; Γκρεμίστηκαν
Ήδη τα τείχη; Λες;
Οι βάρβαροι να κυβερνούν κι απλά
Να μη μας το λέγουν ευθέως;

Ίτε παίδες- πνευματικά τέκνα
Της αληθινής ιστορίας του πολιτισμού
Όπου κι αν βρίσκεστε στην οικουμένη
Ορθώστε τα στήθη στους βαρβάρους!

8 Ιουνίου 2012