Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Μέρος 2ο: Άκυρος ο “συναγερμός” στην Ευρώπη; Για λίγες στιγμές μόνον ήταν τελικά η “ανησυχία”;
Δυστυχώς τα πρώτα δείγματα “γραφής” τού Τσίπρα μάς αφήνουν ανάμικτες εντυπώσεις. Ξεκίνησε με μια ωραία “ντρίπλα”, αλλά η συνέχεια εξελίχθηκε μάλλον δυσάρεστα και δυστυχώς γι’ αυτόν εκτέθηκε μέσα σε λίγες ώρες μετά την επικράτησή του στις εκλογές. Αν συνεχίσει με αυτόν τον ρυθμό κινδυνεύει να χάσει πολύ γρήγορα την “πίστωση” που αποφάσισε να του δώσει ο ελληνικός λαός. Δεν είχε συμπληρωθεί ένα εικοσιτετράωρο από τη νίκη του “αριστερού” Τσίπρα στις εκλογές και “καπελώθηκε” η “αριστερή” κυβέρνησή του πριν καν αυτή υπάρξει. Στις πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών – και με διακύβευμα υποτίθεται την οικονομική σωτηρία τής χώρας – εμφανίστηκε, ως πρωταγωνιστής στη νίκη τού “αριστερού” Τσίπρα, …ο Βαρουφάκης.
Στην “απειλή” που εξέφραζε για τις Αγορές ο Τσίπρας με τα “νταούλια”, ήρθε και τον “καπέλωσε” ο “κλαριντζής” τού Σημίτη, καθησυχάζοντας τα “αφεντικά”. Με την παρουσία τού Βαρουφάκη στην κυβέρνηση πιστεύουμε ότι σήμανε λήξη “συναγερμού” στην Ευρώπη. Με την παρουσία του αποδείχθηκε ότι τα “αφεντικά” εξακολουθούν να ελέγχουν τα πάντα και δεν πρέπει να φοβούνται τίποτε …Οι κυβερνήσεις “πέφτουνε”, αλλά ο Σημίτης και η “Διαπλοκή” μένουν …Το Υπουργείο Οικονομικών ποτέ δεν ξεφεύγει από την παρέα Σημίτη …Το υπουργείο αυτό, στο οποίο διαπράχθηκαν όλα τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού, παραμένει στα χέρια των εγκληματιών. Μετά τον υπόδικο Παπακωνσταντίνου όλοι οι υπουργοί, που τον διαδέχθηκαν, της ίδιας παρέας του Γιάννου είναι…
…Το “μοναστήρι” να είναι καλά, όπως έλεγαν οι παλιοί. Δωσίλογοι πάντα θα υπάρχουν πρόθυμοι να υπερασπιστούν τα αφεντικά …Να φανούν “ρεαλιστές”, όπως θα έλεγε ο Μητσοτάκης. Αυτοί οι “ρεαλιστές” τού βαθέως ΠΑΣΟΚ είναι εκείνοι, οι οποίοι συνδέουν τις κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ τους …Κολλητάρια είναι ο Παπακωνσταντίνου του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ με τον Στουρνάρα του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, τον Χαρδούβελη της σαμαρικής ΝΔ και τον Βαρουφάκη τού ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα …Όλα “αλλάζουν” γύρω μας κι όλα τα ίδια μένουν, όπως θα έλεγε και ο ποιητής.
Θα δούμε τα πράγματα με τη χρονική σειρά που συνέβησαν, για να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη και γιατί βλέπουμε κακούς “οιωνούς” στην πορεία. Κατ’ αρχήν θεωρούμε ότι ξεκίνησε τη θητεία του πολύ έξυπνα και με την καλύτερη δυνατή “ντρίπλα” που μπορούσε να κάνει. Από τη στιγμή που δεν διέθετε την αυτοδυναμία, έπρεπε να βρει μια δύναμη “στήριξης” …Μια δύναμη, η οποία να μην τον απειλεί …Μια δύναμη αρκετά ισχυρή, για να διατηρεί σταθερή την κυβέρνησή του, αλλά αρκετά αδύναμη, ώστε να μπορεί να τον εκβιάζει, χωρίς να είναι “αυτοκτονικό” γι’ αυτήν. Χωρίς να περιμένει το παιχνίδι των διερευνητικών “εντολών” ο Τσίπρας συνάντησε εκείνον, του οποίου τη στήριξη θεωρούσε σίγουρη και άφησε στα κρύα τού λουτρού εκείνους, οι οποίοι λιάζονταν στις “όχθες” των “ποταμιών” και ονειρεύονταν παραγοντιλίκια, παζάρια και εκβιασμούς.
Εκεί πόνταραν βέβαια και οι διαπλεκόμενοι …Αυτοί, οι οποίοι έβγαλαν την “τρίτη” δύναμη έστω και “τέταρτη” …Τα “έδωσαν όλα”, για να πάρουν – όπως νόμιζαν – την “Τρίτη εντολή” …Να γίνουν “ρυθμιστές” τής κατάστασης και στην πραγματικότητα να “διορίσουν” αυτοί Πρωθυπουργό, βάζοντάς του “καπέλο”. Γνωρίζοντας δηλαδή κάποιος τις φιλοδοξίες τους, μπορεί να καταλάβει και όλη την προεκλογική στρατηγική τους. Γνώριζαν ότι το ΣΥΡΙΖΑ θα είχε την σίγουρη πρωτιά, αλλά προσπαθούσαν να του “κόψουν” την αυτοδυναμία. Αν το κατάφερναν αυτό, μπορούσαν να το καπελώσουν, ελέγχοντας τους δυνάμει συμμάχους του. Σε μια θεωρητικά τόσο πολυκομματική Βουλή θα μπορούσαν να “πνίξουν” το ΣΥΡΙΖΑ.
Είχαν “κόψει” όλες τις επιλογές τού ΣΥΡΙΖΑ …ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Το δικό τους ΠΑΣΟΚ, όπως και η δικιά τους ΝΔ, ακόμα κι αν γίνονταν σύμμαχοί του, ήταν πλήρως ελεγχόμενοι. Το χαφιεδοΚΚΕ είχε δηλώσει από νωρίς ότι δεν ενδιαφέρεται – πέραν των χρημάτων – για καμία συγκυβέρνηση. Η Χρυσή Αυγή θα απορριπτόταν εκ των δεδομένων. Άρα; Άρα, τι απέμενε; …Το “Ποτάμι” τού Μπόμπολα. Αυτό ήταν το κόλπο. Με το “Ποτάμι” ήθελαν να φτιάξουν το ΠΑΣΟΚ τής προηγούμενης συγκυβέρνησης. Με το “Ποτάμι” θα μπορούσαν να πάρουν τα Υπουργεία – τύπου Χρυσοχοΐδη – που τους ενδιέφεραν και με το “Ποτάμι” να επιβάλουν – μέσω εκβιασμών – τις πολιτικές τους …Τις πολιτικές εκείνες, οι οποίες θα έφταναν στον αγράμματο τενεκέ ακατέργαστες κατ’ ευθείαν από τα γραφεία του Μπόμπολα.
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς μία πιθανότητα υπήρχε να “σπάσει” αυτός ο βρόχος γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ …και “έσπασε”. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ήταν η μόνη ελπίδα τού ΣΥΡΙΖΑ για να μην “καπελωθεί” και αυτοί κατόρθωσαν και μπήκαν στη Βουλή. Έτσι μόνον εξηγείται ο τρομερός πόλεμος, που δέχθηκαν προεκλογικά. Έτσι μόνον εξηγείται το γεγονός ότι η Διαπλοκή πολέμησε πιο πολύ τους Ανεξάρτητους Έλληνες παρά τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ο επίσημος αντίπαλός τους. Γι’ αυτόν τον λόγο έπαιξαν όλα τους τα “χαρτιά” εναντίον τους. Γι’ αυτόν τον λόγο τούς είχαν μονίμως “εκτός” Βουλής σε όλες τις δημοσκοπήσεις των δικών τους εταιρειών.
Όμως, όλα αυτά τα έξυπνα και πονηρά δεν απέδωσαν “καρπούς”, γιατί οι “συνέταιροι” στη σημερινή συγκυβέρνηση αποδείχθηκαν αρκετά έξυπνοι και πονηροί, ώστε να αντιδράσουν με τον σωστό τρόπο …Στάθηκαν σταθεροί στις απόψεις τους και τήρησαν τη μεταξύ τους προεκλογική συμφωνία. “Πιάστηκαν” σφικτά ο ένας με τον άλλον, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα “έπεφταν” μαζί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αν δεν συμφωνούσαν, ήταν θέμα χρόνου οι διαπλεκόμενοι να “ρίξουν” την Κυβέρνηση-ΣΥΡΙΖΑ …Ήταν θέμα χρόνου να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τη λαϊκή βούληση και να ανατρέψουν τον Τσίπρα.
Πώς θα γινόταν αυτό; …Με το “Ποτάμι” τού Θεοδωράκη. Στην κυριολεξία τον ΣΥΡΙΖΑ …θα τον έπαιρνε το “ποτάμι”. Του την είχαν “στημένη” τού Τσίπρα και γι’ αυτό δεν φαινόταν να ανησυχούν για τη νίκη του. Πιο πολύ τους ανησυχούσε η είσοδος του Καμένου στην Βουλή, παρά η νίκη τού Τσίπρα. Αν ο Τσίπρας δεν τα έβρισκε με τον Καμμένο ή έκανε απευθείας συγκυβέρνηση με τον Θεοδωράκη, θα γινόταν “όμηρος” της Διαπλοκής. Αν δεν έκανε ό,τι βόλευε τους Γερμανούς και τους δωσίλογους, θα τον απειλούσε με ανατροπή ο Θεοδωράκης …Σε καθημερινή βάση και χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Μέσα σε έναν μήνα θα τον έκαναν “γιουσουφάκι” τους. Θα τον εμπόδιζαν να κάνει το παραμικρό από τις προεκλογικές του εξαγγελίες και θα του “έτρωγαν” όλη την “πίστωση” απέναντι στον λαό και στο κόμμα.
Ένα κόμμα τού 3%, το οποίο έγινε μέσα σε λίγους μήνες 36% και με πλήθος “συνιστωσών”, που θα αλληλοκατηγορούνταν για την κατάρρευση της εικόνας τής ηγεσίας, δεν μπορεί να είναι ομοιογενές και συμπαγές. Η αδυναμία του να αντιμετωπίσει επιτυχώς τον εκβιασμό θα πυροδοτούσε όλες τις φυγόκεντρες τάσεις μέσα στο κόμμα και θα το διέλυαν. Θέμα χρόνου, δηλαδή, ήταν η φθορά του Τσίπρα να σημάνει διάλυση της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Θα έχανε ο Τσίπρας την “δεδηλωμένη” και θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί η κυβέρνησή του. Όμως, επειδή οι διαπλεκόμενοι “αγαπάνε” πολύ τον λαό και δεν θέλουν να τον ταλαιπωρούν με έξοδα και τα περιττά πήγαινε-έλα των εκλογών, θα έκαναν κυβέρνηση με όλους τους υπόλοιπους …Κυβέρνηση εθνικής “σωτηρίας”…
…Θα έκαναν έναν μεγάλο “συνασπισμό”, όπως αυτόν της Γερμανίας …Για λόγους εθνικής “ανάγκης” …”Κατεπείγοντες” λόγους, που είναι η ειδικότητα του Βενιζέλου. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Βενιζέλος “φεύγει” από την ηγεσία τού ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας. Ελπίζει ότι στο διάστημα αυτό θα υπάρξουν εξελίξεις, οι οποίες θα τον ανεβάσουν ξανά στο “άρμα” τής εξουσίας …Να βάλει πάλι “πλάτη”, για να σωθεί η χώρα …Να βγάλει τον εαυτό του από τον “τόκο”, για χάρη μας …Για να διορθωθούν τα “λάθη” που προκάλεσε η “αφέλεια” και η “ανικανότητα” του νεαρού “Πήτερ Παν” της πολιτικής. Τίποτε όμως από αυτά τα έξυπνα δεν έγινε, γιατί αποδείχθηκαν πονηροί οι δύο σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι. Το πόσο πολύ ενόχλησε τη Διαπλοκή αυτή η συμφωνία, μπορεί να το καταλάβει κάποιος από τις άναρθρες κραυγές τού Θεοδωράκη. Αναγκάστηκε ο δυσλεκτικός να φωνάζει κάτι περίεργα για δήθεν “αριστερούς”, οι οποίοι συνεργάζονται με “ακροδεξιούς” …Πάλι καλά που είχαν αδιάβροχο εξοπλισμό οι δημοσιογράφοι, γιατί θα τους τα βραχυκύκλωνε τα μηχανήματα με τα σάλια του.
Ο δυστυχής, ο οποίος δεν πρόλαβε να βγει έστω μία φωτογραφία ως “εντολοδόχος” δυνάμει Πρωθυπουργός, πανικοβλήθηκε …Πανικοβλήθηκε, γιατί σε “στημένο” – όπως νόμιζε – αγώνα “έχασε”. Αυτός, ο οποίος ονειρευόταν “βαρβάτο” υπουργείο, όταν δήλωνε πως δεν θα γίνει ΠΟΤΕ υπουργός τού Τσίπρα, είδε την απειλή του να υλοποιείται ερήμην του. Πανικοβλήθηκε ακόμα περισσότερο, όταν διαπίστωσε ότι ακόμα και τα αφεντικά του τα “έχασαν” με την απρόβλεπτη τροπή που πήραν τα πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο άρχισε να μιλάει για δήθεν “αριστερή” κυβέρνηση με ακροδεξιά και αντιευρωπαϊκά στοιχεία …Με στριγκλιές προσπάθησε – σαν την “Κατίνα” τής γειτονιάς – να βάλει “φυτίλια” μεταξύ των εταίρων τής κυβέρνησης. Πρέπει να επιστράτευσε σχεδόν όλη του τη γνώση και το σύνολο του λεξιλογίου του, για να πει τις πέντε προτασούλες του …Τη θωρακισμένη BMW τού χοντρού deputy Prime Minister ονειρευόταν το γκαρσόνι τής Μιχαλακοπούλου.
Ο πανικός του βεβαίως είναι δικαιολογημένος, γιατί, μένοντας “έξω” από την κυβέρνηση, θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα …Θα εκτεθεί ως πρόσωπο. Αν καταλάμβανε θέση εξουσίας, θα μπορούσε με την καθημερινότητα της διαχείρισης και την καθημερινή “επαφή” με τα ΜΜΕ των αφεντικών του να συντηρεί την εικόνα του. Θα τον προστάτευε η “γυαλάδα” τής “καρέκλας” και αυτό έχει γίνει πάμπολλες φορές με πολλούς τενεκέδες …Από τον Άδωνη και τον Γιακουμάτο μέχρι τη Φώφη και τον Χρυσοχοΐδη όλοι τους έχουν “λάμψει” εξαιτίας της “καρέκλας”. Αυτό το “υπουργιλίκι” – και η “αυλή” που συνήθως συνεπάγεται – θα προστάτευε και τον Θεοδωράκη. Θα έκανε τις εξυπηρετήσεις στα αφεντικά του από τα υπουργεία που θα είχαν επιλέξει να αρπάξουν και ταυτόχρονα θα εμφανιζόταν στα ΜΜΕ σαν σοβαρός πολιτικός παράγοντας.
Τώρα, παραμένοντας ένα “τέταρτο” κόμμα, που παριστάνει το “τρίτο”, απλά θα φθείρεται. Ελλείψει γνώσεων – και συγκεκριμένης αντιπολιτευτικής στρατηγικής – θα περάσει στο περιθώριο και πιθανότατα στον χώρο τής γραφικότητας. Δεν έχει γνώσεις ή εμπειρία να “σταθεί” ο Θεοδωράκης μόνο με το “πλεονέκτημα” της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας και παρουσίας. Επιπλέον, λόγω της φιλομνημονιακής του τοποθέτησης, δεν μπορεί να παίζει παιχνίδια φτηνού φιλολαϊκού εντυπωσιασμού απέναντι σε μια κυβέρνηση, η οποία στα χειρότερά της θα τον έχει αναγκαστικά σύμμαχο. Ο πάλαι ποτέ γραφιάς τού πορνοβοσκού Κωστόπουλου δεν μπορεί να “πουλάει” βυζιά και κώλους, για να παραμένει στον “αφρό”. Δεν μπορεί να “πουλάει” life style, κρατώντας το πηγούνι του ή ξύνοντας άλλα μέρη τού σώματός του. Είναι άσχετος και βλάκας και θα φανεί σε λίγο καιρό αυτό. Το αποτέλεσμα θα είναι γι’ αυτόν αρνητικό …Το χάσαμε το BMW “πατριώτη”.
Η μη συμμετοχή του δηλαδή σε μια συγκυβέρνηση στην πραγματικότητα τον τελειώνει ως πολιτικό πριν καν αρχίσει …Θεοδωράκης, δηλαδή, – αν δεν συγκρουστούν άμεσα μεταξύ τους το ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες – …τέλος. Θα πει δύο πραγματάκια από το βήμα τής Βουλής …και τέλος. Δεν μπορεί – και δεν έχει – να πει τίποτε παραπάνω. Αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος και γι’ αυτό κάνει σαν θυμωμένη γριά, που κάποιος της έκρυψε τη μασέλα και δεν μπορεί να φάει. Γνωρίζει ότι το μέλλον του εξαρτάται από τις σχέσεις Τσίπρα Καμένου και εκεί εστιάζει την πολιτική του. Τον τρομοκρατεί η ιδέα ότι η καλή μεταξύ τους συνεργασία είναι η μόνη προϋπόθεση να επιβιώσουν οι ίδιοι και βέβαια η αιτία να “πεθάνει” ο ίδιος …Ούτε μία βουλευτική “περίοδο” δεν θα αντέξει η “μπογιά” του.
Ακριβώς, επειδή αυτά είναι τα “κυβικά” του – και το γνωρίζουν τα “αφεντικά” του – έβαλαν τα μεγάλα “μέσα”. Γι’ αυτόν τον λόγο επιστράτευσαν όλα τα μέσα. Εφόσον δεν μπόρεσαν να διασπάσουν την συγκυβέρνηση από το εσωτερικό, προσπάθησαν να πιέσουν από το εξωτερικό …Έβαλαν μέχρι και τους Γερμανούς “αριστερούς” να “καταγγείλουν” την δήθεν “ανίερη” συμμαχία …Γερμανοί “αριστεροί”, που συνδέονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, βγήκαν και δήθεν κράτησαν “αποστάσεις” από τη στρατηγική επιλογή τού Τσίπρα. Το ίδιο κάνουν και οι Podemos, τους οποίους πιθανότατα κάποιοι τους πλησίασαν και με απειλές ή υποσχέσεις προσπάθησαν να τους αλλάξουν συμπεριφορά και να τους κάνουν εχθρικούς απέναντι στη συμμαχία του με τον Καμένο. Ακόμα και ο Σουλτς με την προκλητική επίσκεψή του προσπάθησε να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση …Προσπάθησε να δημιουργήσει κλίμα αμφισβήτησης στην επιλογή Καμένου και να προωθήσει τον αγράμματο Σταύρακα.
Ενώ λοιπόν ο Τσίπρας ξεκίνησε πολύ δυναμικά, και με συνοπτικές διαδικασίες “έκλεισε” το θέμα της Πρωθυπουργίας χωρίς δεσμεύσεις και “καπέλα”, η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο έξυπνη. Ενώ η σύμπραξή του με τους “δεξιούς” τού Καμένου ήταν από μόνη της ένα μήνυμα εθνικής και κοινωνικής ενότητας μπροστά στον κίνδυνο της γενικής καταστροφής, προφανώς έκρινε πως αυτό το μήνυμα δεν τον εξέφραζε και άρα θεώρησε σωστό ότι έπρεπε να το διορθώσει. Όχι μόνον δεν ένιωσε την ανάγκη ότι έπρεπε να το ενισχύσει ακόμα παραπάνω, “υπογραμμίζοντας” την ενωτική μεταξύ των αντιπάλων ιδεολογικών “στρατοπέδων” προσπάθειά του, αλλά ένιωθε την ανάγκη πως έπρεπε να ρίξει περισσότερο “Αριστερά” στο “μίγμα”, για να μειώσει τη “ζημιά” στο αριστερό προφίλ του …Έπρεπε, δηλαδή, να δείξει πιο “αριστερά” απ’ ό,τι θα είχε ανάγκη να δείξει σε περίπτωση αυτοδυναμίας.
Συνέχισε “άκομψα” και – μέχρι να ολοκληρωθεί η ημέρα – “χρεώθηκε” με τρία πολύ δυνατά “φάουλ”. Τι εννοούμε κατ’ αρχήν με τον όρο άκομψα; …Με το που ξημέρωσε η επομένη τού θριάμβου των εκλογών, ο Τσίπρας δεν περιορίστηκε στο πραγματικό “ματ” τής πρωθυπουργοποίησής του κάτω από τη “μύτη” της Διαπλοκής, αλλά ήθελε να δώσει “παράσταση” αριστεροφροσύνης. Έβαλε τα αγραβάτωτα “επαναστατικά” του “ρούχα” και έτρεξε να δείξει την “αριστεροσύνη” του. Ξεκίνησε από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, για να δείξει ότι, μπορεί να μην πιστεύει στον Θεό, αλλά, πιστεύει φανατικά στην ιδεολογία του…
…Πιστεύει σ’ αυτούς, οι οποίοι θεωρούσαν τις θρησκείες “όπιο” των λαών. Κατά τη γνώμη μας ήταν “άκομψο” να δείξει με τόση επιμέλεια την πίστη του στην ιδεολογία του και όχι, για παράδειγμα, να τονίσει την αγάπη του για τον λαό και την ανάγκη του για ενότητα στον δύσκολο αγώνα για την επιβίωση. Χωρίς να αμφισβητούμε ότι – ως Έλληνας – ενδιαφέρεται γι’ αυτήν την ενότητα, θεωρούμε ότι με την ατυχή επιλογή του αυτό, το οποίο τελικά “βγήκε” προς τα έξω, ήταν το πρώτο …Αυτό, το οποίο βγήκε προς τα έξω, ήταν η ιδεολογική “ιδιαιτερότητα”. Αν είχε αυτό ως στόχο να δείξει ο άνθρωπος, το κατάφερε …Δικαίωμά του, σεβαστό απόλυτα.
Αυτήν την πίστη του στις αρχές του κομμουνισμού επέδειξε με αυτήν την πράξη, εφόσον η Καισαριανή – καλώς ή κακώς—, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, “νοηματοδοτήθηκε” από τους ομοϊδεάτες τού Τσίπρα να είναι περισσότερο σύμβολο ιδεολογικής πίστης και ταυτότητας, παρά εθνικής ενότητας. Ως μνημείο, δηλαδή, έχει “πάρει” πάνω της περισσότερους συμβολισμούς σε θέματα ιδεολογικής πίστης, παρά πατριωτισμού. Το ΓΙΑΤΙ σκοτώθηκαν εκεί κάποιοι Έλληνες, έχει εκεί τον συμβολισμό του και όχι στην καταγωγή τους. Σε μια μαρτυρική Ελλάδα, με πλήθος “θυσιαστηρίων” πολιτών στη διάρκεια της Κατοχής, η Καισαριανή ήταν η επιλογή των αριστερών να την κάνουν “σύμβολο” της ιδεολογικής τους πίστης. Στην Καισαριανή βρίσκεται το “σκοπευτήριο”, το οποίο έγινε κυρίως γνωστό, επειδή οι Ναζί εκτέλεσαν κομμουνιστές για την αγάπη τους στον κομμουνισμό …και εκείνη την εποχή στον Στάλιν.
Δεν είναι δηλαδή “Γοργοπόταμος”, ώστε να συμβολίζει “ανόθευτα” την εθνική ενότητα και την αγάπη προς την ελευθερία και την πατρίδα. Δεν είναι Δίστομο, ώστε να καταγγέλλει “ανόθευτα” τη ναζιστική θηριωδία. Μοιάζει, λόγω ιστορικού χρόνου και αίματος, με μνημείο Εθνικής Αντίστασης, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι …Ατυχής κατά τη γνώμη μας η επιλογή τού Τσίπρα να ταυτιστεί με μια ιδεολογική “πλευρά”, τη στιγμή που στο όνομα των εθνικών συμφερόντων και της ενότητας ζήτησε και πήρε την ψήφο όλων των Ελλήνων. Χαζό να το κάνει, από τη στιγμή που έκανε το πραγματικά δύσκολο γι’ αυτόν και το οποίο ήταν να ξεπεράσει τις αναστολές του και να συνεργαστεί πραγματικά με δεξιούς για χάρη τού κοινού σκοπού, που είναι η σωτηρία τής πατρίδας. Ανεκτό, όμως, γιατί ήταν μέσα στα πλαίσια της δικής του διαχείρισης …Προφανώς είχε κι αυτός τα “γραμμάτιά” του να πληρώσει.
Κατά τη γνώμη μας “πλήρωσε” την “ετικέτα” της Αριστεράς, την οποία χρησιμοποίησε σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Έπρεπε, μετά την επικράτησή του, να δηλώσει την “αριστεροσύνη” του και αυτό να το κάνει όσο πιο ανώδυνα μπορούσε και άρα συμβολικά, εφόσον θεωρούμε βέβαιο ότι από την πολιτική του πολύ δύσκολα θα καταφέρει να μας δείξει κάτι ανάλογο. Ήταν σχεδόν υποχρεωμένος να το κάνει, γιατί μας είχε ταράξει με τα διάφορα περί “Αριστεράς” και “φαντασίας” στην εξουσία όλο αυτόν τον καιρό …Άλλωστε, τον έβλεπε και ο “σύντροφος” Κάστρο, που περίμενε κι αυτός με τη σειρά του ένα “μήνυμα” από τον “αριστερό” καμαράντ.
Κάποιος θα μας χαρακτήριζε άδικους για όλη αυτή τη “γκρίνια”. Είναι δυνατόν σε μια τέτοια γενναία απόφαση του ελληνικού λαού – για να αλλάξει τα πράγματα – να καθόμαστε εμείς και να μεμψιμοιρούμε; Γιατί δεν περιμένουμε να ενεργήσει πρώτα αυτή η κυβέρνηση και μετά να την κρίνουμε; Ο λόγος, που το κάνουμε, είναι απλός. Δίνουμε τεράστια σημασία στα “μηνύματα” που έστειλε ο Τσίπρας για έναν πολύ απλό λόγο: Είναι πολύ κρίσιμη η κατάσταση της χώρας και είναι πολύ ιδιόμορφη η θέση τής παρούσας Κυβέρνησης, ώστε να μην έχουν σημασία τα “μηνύματα” που εκπέμπει. Σε άλλη περίπτωση τέτοιου είδους “σώου” ούτε καν θα τα κρίναμε …Δικαίωμα του κάθε νικητή είναι να γιορτάσει τη νίκη του όπως την ονειρευόταν …Να στείλει τα μηνύματά του όπως τα ονειρεύονταν.
Όμως, η κατάσταση σήμερα είναι επικίνδυνη …Επικίνδυνη για όλους. Τα λάθος μηνύματα λειτουργούν όπως το αίμα μέσα στη θάλασσα …Μαζεύουν τους “καρχαρίες”. Από τα “μηνύματα” που στέλνει κάποιος, μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ποιοι θα τα εκλάβουν ως “πρόσκληση” και θα ανταποκριθούν …Ανταπόκριση, που, αν είναι από τους λάθους ανθρώπους, θα παράγει τα λάθος αποτελέσματα. Έχει σημασία λοιπόν το “μήνυμα” που στέλνεις, γιατί από αυτό θα εξαρτηθεί σε ποιους ανοίγεις “πόρτες”.
Αν έστελνε, για παράδειγμα, ο Τσίπρας ένα απλό και καθαρό μήνυμα εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, η οποία ξεπερνά τα πάσης φύσεως ιδεολογικά διαχωριστικά, δεν θα τον πλησίαζε ο Σουλτς στο όνομα της “αριστεροσύνης” να του “θάψει” τον Καμένο και να διαφημίσει σαν ιδεολογικά “νόμιμη” επιλογή συνεργασίας τον αγράμματο Σταυράκη. Όταν όμως επιλέγεις να στείλεις μήνυμα ιδεολογικής “αδελφοσύνης”, ο κάθε Σουλτς και τα αφεντικά του το εισπράττουν ως “πράσινο” φως για παρεμβάσεις. Θεωρεί ο Σουλτς ότι αντιλαμβάνεσαι περισσότερο τον ίδιο ως αξιόπιστο “αδερφό”, παρά τον Έλληνα δεξιό συμπατριώτη σου …Το “αίμα”, δηλαδή, έφερε τον “καρχαρία” στην Αθήνα.
…Απλά πράγματα …Δεν λέμε κάτι παράξενο, το οποίο αφορά μόνον τους αριστερούς. Αν ο δεξιός Σαμαράς κέρδιζε τις εκλογές και επέλεγε ως πρώτη πράξη-“μήνυμα” να καταθέσει λουλούδια στον αντικομμουνιστικό χώρο τής μάχης τού Συντάγματος Μακρυγιάννη, θα γνωρίζαμε και πάλι ποιοι θα το εισέπρατταν. Θα γνωρίζαμε εκ των προτέρων ποιοι θα το αντιλαμβάνονταν ως “πρόσκληση”, που τους εξασφάλιζε ανοικτή “πόρτα” για παρεμβάσεις. Απλά, σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα έστελναν οι δανειστές μας τον Σουλτς αλλά τον Γιούγκερ. Δεν θα έστελναν για να μεταφέρει απειλές ή απαιτήσεις στην νέα κυβέρνηση τον Πρόεδρο της Ευρωβουλής, αλλά τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Δεν θα έστελναν έναν σοσιαλιστή να επηρεάσει τον Σαμαρά, αλλά έναν ομοϊδεάτη του δεξιό. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που δώσαμε τόση μεγάλη σημασία στα “μηνύματα”; Όταν η ασφάλειά μας εξαρτάται από τη συνεργασία μεταξύ τού Τσίπρα και του Καμένου, δεν πρέπει να ανησυχούμε όταν ανοίγουν “πόρτες” σε ανθρώπους, οι οποίοι θα επιχειρήσουν να την υπονομεύσουν;
Κάπου εδώ τελειώνουν τα “άκομψα” και αρχίζουν τα επικίνδυνα “φάουλ”. Αφού λοιπόν τους “έπεισε” όλους για την “αριστεροσύνη” του, ξεκίνησε για το γραφείο του, όπου θα συνέθετε την πρώτη “αριστερή” κυβέρνηση στην ιστορία. Δυστυχώς γι’ αυτόν ο χρόνος δεν τον βοήθησε …Ο χρόνος, και ο “βιαστικός” Βαρουφάκης.
Πριν καν αποκαλύψει τη σύνθεση της κυβέρνησής τους και τον “προσανατολισμό” της στο θέμα της οικονομίας, που είναι η φλέγουσα προτεραιότητά της, τον “πρόλαβε” ο Βαρουφάκης. Πριν καν αποκαλύψει ο ίδιος, ως Πρόεδρος της κυβέρνησης, τι μέλλει γενέσθαι στο μέγα θέμα τής διαπραγμάτευσης του χρέους, τον “πρόλαβε” ο Βαρουφάκης. Πριν καν αποφασίσει ο ίδιος το πόσο θα τραβήξει την “αγωνία” των δανειστών, “πρόλαβε” ο Βαρουφάκης να τους καθησυχάσει.
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος – του περιβάλλοντος Παπανδρέου, αλλά και των τοκογλύφων τύπου Σόρος – είναι αυτός, ο οποίος “απάντησε” στους εγκληματίες τής Ένωσης πολύ πριν πάρει “θέση” η κυβέρνηση και ο ηγέτης της. Προφανώς αντιλήφθηκε την αγωνία τους και αποφάσισε μόνος του να τους γλιτώσει λίγο χρόνο, εφόσον ο Τσίπρας καθυστερούσε και τους κρατούσε σε αγωνία. Μόνος του λοιπόν – και πολύ πριν από τον πρώτο “αριστερό” Πρωθυπουργό τής χώρας – απάντησε για λογαριασμό τής πρώτης “αριστερής” κυβέρνησης, υποκαθιστώντας τον …Απάντησε συνολικά και άρα έχοντας γνώση σε ποιους απευθύνεται η καθησυχαστική απάντησή του: …“Δεν θα επιδιώξουμε αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη”, είπε, ελάχιστες ώρες μετά την εκλογική νίκη τού ΣΥΡΙΖΑ και πολύ πριν οριστεί επισήμως ως ο νέος Υπουργός Οικονομικών.
Εύλογες δεν είναι οι απορίες μας; Έχει μήπως ο Βαρουφάκης κάποιο κληρονομικό “χάρισμα”, που το πήρε από τον πατέρα του, ο οποίος τυγχάνει μεγαλουπάλληλος των Αγγελοπουλαίων; Πώς φερόταν σαν να είναι Υπουργός Οικονομικών, πριν ανακοινωθεί κάτι τέτοιο αρμοδίως; Με ποια δικαιοδοσία και ως τι ακριβώς έστειλε διαβεβαιώσεις; Εφόσον δεν είχε κάποιο κυβερνητικό πόστο, μιλούσε σαν κομματικός παράγοντας; Έχει κάποιον θεσμικό ρόλο στο ΣΥΡΙΖΑ; Έχει αναλάβει υπεύθυνος κάποιου τομέα τού κόμματος, ώστε να μιλάει ως ειδικός; Για ποιον λόγο παραμονές μιας διαπραγμάτευσης αποκαλύπτει τα “όριά” του; Είναι γι’ αυτόν τόσο άσχημη και κατακριτέα η έννοια της αντιπαράθεσης;
Αν, ως “αριστερός” υπουργός, δεν έρθεις τώρα σε αντιπαράθεση, που η Ελλάδα αργοπεθαίνει και προκειμένου να τη σώσεις, πότε θα το κάνεις; Σε μια Ελλάδα, η οποία πραγματικά βρίσκεται σε κατάσταση “σήψης”, δεν πρέπει να γίνει μια κάποια αντιπαράθεση με τους δυνάστες της; Γιατί να βιαστεί κάποιος να αποκαλύψει ότι δεν προτίθεται να αντιπαρατεθεί με κανέναν; Σε τι διαφέρει ο σημερινός πειθήνιος Βαρουφάκης από έναν υπουργό τού Τσολάκογλου, ο οποίος έστελνε επιστολές συμπάθειας στον Χίτλερ και βέβαια απέφευγε την “αντιπαράθεση”; Σε τι διαφέρει από έναν δωσίλογο, που μόνον ο Μητσοτάκης θα τον χαρακτήριζε σαν ρεαλιστή “πατριώτη”;
Ταυτόχρονα – και φαινομενικά παντελώς αυθαίρετα – αλλάζει μόνος του το σύνολο της πολιτικής ενός κόμματος, το οποίο τον τοποθετεί στο Υπουργείο Οικονομικών. Πριν καν αναλάβει καθήκοντα η κυβέρνηση, ένας ξένος προς το κόμμα έρχεται και αλλάζει ολόκληρη την προεκλογική της επιχειρηματολογία, η οποία είχε ως “πυρήνα” της – καλώς ή κακώς – το “κούρεμα” του χρέους. Με ποια αρμοδιότητα δηλώνει: …“Αυτό, που πραγματικά έχει σημασία, είναι να καθίσουμε και να μιλήσουμε για τον καλύτερο τρόπο αναδιοργάνωσης της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους”.
Σύμφωνα δηλαδή με τον γνωστό “οικονομολόγο”, το χρέος είναι νόμιμο και αυτό, το οποίο απομένει, είναι χωρίς “αντιπαράθεση” – και άρα με παρακάλια – να επιδιώξουμε να μας το “αναδιαρθρώσουν” …Να αλλάξουν τις δόσεις, τον χρόνο αποπληρωμής και να το συνδέσουν με το ΑΕΠ μας και άρα με τις κατά καιρούς δυνατότητές μας …Να παρακαλέσουμε δηλαδή τους δολοφόνους να μην μας χρεώσουν και το καθαριστήριο για το “χαλί” που λερώσαμε με το αίμα μας …Τι σχέση έχουν όλα αυτά που λέει ο Βαρουφάκης αυθαίρετα με τις προεκλογικές υποσχέσεις τού κόμματος περί σύγκρουσης και “κουρεμάτων”; …Τα αριστερά “νταούλια” τού αριστερού Τσίπρα πού θα “βαράνε”; …Στον γάμο του αριστερού Καραγκιόζη; Όλα αυτά έγιναν σε χρόνο που ο Βαρουφάκης δεν είχε καν μια επίσημη ιδιότητα εντός του κόμματος.
Προφανώς ο Βαρουφάκης γνώριζε πριν από τον Τσίπρα – ή στην καλύτερη περίπτωση μαζί το έμαθαν – ότι θα είναι ο Υπουργός Οικονομικών της πρώτης “αριστερής” κυβέρνησης στην Ελλάδα. Στο πιο σημαντικό υπουργείο, στο θέμα που κρίθηκε από τον ελληνικό λαό ως το πιο σημαντικό, για να δώσει την ευκαιρία στον Τσίπρα να κυβερνήσει, επιλέχθηκε ο Βαρουφάκης; …Ένας άνθρωπος, ο οποίος όχι απλά δεν ήταν από τους συνδιαμορφωτές τού πολιτικού προγράμματος του κόμματος για την οικονομία, αλλά δεν είναι καν μέλος τού κόμματος …Τέτοιο “φύτεμα” ούτε σε “οργανισμό” τύπου Φρανκενστάιν δεν μπορούμε να θυμηθούμε.
Να αναφέρουμε, βεβαίως, ότι ο Βαρουφάκης είναι ένας άνθρωπος του “βαθέως” ΠΑΣΟΚ …Σύμβουλος του Γιωργάκη Παπανδρέου στην εποχή τού “λεφτά υπάρχουν” …Μάρτυρας υπεράσπισης του Αντρίκου Παπανδρέου στην εποχή τού “λεφτά έρχονται” για την οικογένεια …Κουμπάρος τού Νίκου Παπανδρέου, όταν τα “λεφτά ξοδεύονταν” στην οικογένεια …Συνεργάτης τού υπόδικου Παπαντωνίου και άρα του περιβάλλοντος του αδερφού τού Γερμανού πράκτορα Σημίτη …Φίλος και ομοϊδεάτης τού “αριστερού” Στουρνάρα …Απολογητής τού Μνημονίου στην αρχή – όταν αφορούσε τους Παπανδρέου – και στη συνέχεια αντιμνημονιακός – όταν αφορούσε άλλους – …Αντιμνημονιακός μαζί με τον Γιωργάκη.
Ήταν λοιπόν ή δεν ήταν “φάουλ” τού Τσίπρα η τοποθέτηση αυτού του ανθρώπου ως “Τσάρου” σε μια κυβέρνηση η οποία ξεκίνησε την πορεία της από την Καισαριανή των “μπολσεβίκων”; Γιατί ο Τσίπρας ανέχτηκε να τον υποκαθιστά πολύ πριν ξεκινήσει τη θητεία της η κυβέρνηση; Γιατί δεν τον τιμώρησε; Δεν θα ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος υποψήφιος υπουργός, ο οποίος δεν θα λάμβανε το τηλεφώνημα που είχε για σίγουρο, εξαιτίας κάποιας βλακείας του. Δεν είδαμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάποιοι έκαναν τις δηλώσεις του “γαργάρα” και όλα έγιναν όπως προβλέπονταν να γίνουν.
Άρα, συμβαίνουν πράγματα “πίσω” από το “παραβάν” που βλέπουμε εμείς οι πολίτες. Άρα, ο Βαρουφάκης έχει “πλάτες”, οι οποίες δεν φαίνονται. Όπως εκ των υστέρων δείχνουν τα πράγματα, ο Βαρουφάκης πιθανότατα να ήταν το “αντικείμενο” της συζήτησης της Γιάννας με τον Τσίπρα λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Ο γιος ενός πιστού υπαλλήλου τής οικογένειας Αγγελοπούλου ήταν η απαίτηση της Γιάννας και των όσων κρύβονται πίσω απ’ αυτήν …Ο Βαρουφάκης τού Σόρος ήταν η “εγγύηση” για τους τοκογλύφους, προκειμένου να δώσουν το “πράσινο” φως στον Τσίπρα.
Έτσι εξηγείται και η μεγάλη του “επιτυχία” στις εκλογές. Έτσι εξηγείται η ανοχή και των πρωτοκλασάτων τού ΣΥΡΙΖΑ στην ψηφοθηρική “επιτυχία” του. Δεν ξετρελάθηκαν ξαφνικά οι ψηφοφόροι τού ΣΥΡΙΖΑ με τον κουμπάρο τού Νίκου Παπανδρέου, ώστε να σπεύσουν να τον ψηφίσουν κατά “κύματα”. Δεν “τυφλώθηκαν” οι Δραγασάκηδες ή οι Κουρουμπλήδες και οι Στρατούληδες, για να μην καταλάβουν πώς τους “προσπέρασε” ο εξωκομματικός “σίφουνας”. Είναι προφανές τι έγινε. Με τα χρήματα της Γιάννας και του παρακράτους των Μαρινάκηδων και των Κοκκάληδων εξασφάλισε την πρωτιά ο Βαρουφάκης. Τον στήριξαν τόσο πολύ και τόσοι πολλοί ισχυροί παράγοντες, που ακόμα και μια “τσαγιέρα” θα μπορούσε να πρωτεύσει στις εκλογές.
Γιατί είχαν ανάγκη αυτήν την “πρωτιά”; …Γιατί μια “πρωτιά” θα ήταν το “άλλοθι” που χρειάζονταν όλοι τους, για να “σπρωχθεί” χωρίς προβλήματα ο κολλητός τού Γιωργάκη και του Σημίτη στην κορυφαία θέση τής κυβέρνησης …Το “άλλοθι” για τους διαπλεκόμενους να τον επιβάλουν και το “άλλοθι” για τα μεγαλοστελέχη, για να τον ανεχθούν στη θέση για την οποία προοριζόταν. Για να μην εξευτελιστούν τα πρωτοκλασάτα στελέχη, πέταξαν τη “μπάλα” στην “εξέδρα” τού λαού. Ο λαός αποφάσισε για τον Βαρουφάκη και αυτοί απλά, επειδή είναι δημοκράτες, σεβάστηκαν τη θέλησή του.
Ο Βαρουφάκης, ο οποίος σήμερα δηλώνει ροκάς και μας θυμίζει το Hotel California, στο οποίο μπορείς να μπεις, αλλά όχι να βγεις, γιατί το “θυμήθηκε” μετά τις εκλογές; Γιατί δεν ενημέρωσε τον κόσμο – και άρα και τις τρομοκρατημένες γριές – ότι δεν πρέπει να φοβούνται το ΣΥΡΙΖΑ και το GRexit, γιατί απλούστατα απαγορεύεται; Πόσες ψήφους θα έπαιρνε παραπάνω ο “επαναστάτης” και πόσες λιγότερες ο ψυχοπαθής; Γιατί δεν ενημέρωνε τη Βούλτεψη ότι μπορεί να λερώνει άφοβα τον δημόσιο βίο, εφόσον δεν θα της λείψει το χαρτί υγείας; Γιατί δεν ενημέρωσε τον ίδιο τον Τσίπρα, ώστε να ενημερώσει κι αυτός με τη σειρά του τον κόσμο, ώστε να μην φοβάται για τις συντάξεις του; Γιατί δεν ενημέρωσε ο ίδιος το κόμμα του, ώστε να μην έχει υποχρέωση το κάθε στέλεχος, που έβγαινε στα τηλεοπτικά πάνελ, να δηλώνει κάθε φορά το αυτονόητο;
Το θέμα είναι πως, αμέσως μόλις το Βερολίνο αντιλήφθηκε ότι πιθανότατα ένας δικός τους άνθρωπος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, αναθάρρησε. Μόλις αντιλήφθηκε πως ένας άνθρωπος της Γιάννας και του Σημίτη θα ήταν ο “συνομιλητής” τους, έκριναν ότι θα δεχόταν τα “μαστιγώματα” και ως εκ τούτου άρχισαν τις “σκληράδες” …Άρχισαν πάλι οι άνευ αντικειμένου απειλές από ανθρώπους, που αρκεί ένα “χαρτί” τού ελληνικού κράτους για να τους στείλει στη φυλακή …Άρχισαν οι άνευ αντικειμένου απειλές από το κράτος-διαφθορέα, του οποίου τη βιομηχανία μπορεί η Ελλάδα με μερικές δικαστικές αποφάσεις να την “αποβάλει” άπαξ από την ευρωπαϊκή αγορά …Άρχισαν πάλι τα δημοσιεύματα των γκεμπελικών Bild, που υπολόγιζαν δήθεν πόσο θα κόστιζαν στον Γερμανό φορολογούμενο πολίτη τα μέτρα τού ΣΥΡΙΖΑ.
Ως εκ τούτου, θεωρούμε σίγουρο ότι οι αναφορές τού Βαρουφάκη περί Πόρσε Καγέν και μιας προηγούμενης σπάταλης “ζωής” – που υποτίθεται δεν μας ταιριάζει – ήταν “άνωθεν” εντολές …Είναι “στενοί” οι ελληνικοί οι δρόμοι και “φαρδιά” τα γερμανικά Καγέν; Δεν είναι λογικό μετά από τόσα χρόνια απίστευτου πόνου και φτώχειας να “θυμηθεί” κάποιος τα Καγέν που μας “πληγώνουν”. Δεν είναι δυνατόν μετά από 4000 αυτοκτονίες και διεθνή εξευτελισμό τής Ελλάδας και των Ελλήνων να είναι “σύμπτωση” το γεγονός ότι ο νέος υπουργός θυμήθηκε αυτά τα οποία βολεύουν τους Γερμανούς στην προπαγάνδα τους …Είναι προφανές ότι διάβαζε “σκονάκι” …Το ίδιο “σκονάκι” που οι ίδιοι το έγραψαν και στον κολλητό του Παπανδρέου, όταν έλεγε ότι ηγείται ενός διεφθαρμένου λαού …και οι λαοί ήθελαν να μας κατασπαράξουν.
Τώρα, που μας είπε και το ροκ “ποιηματάκι” με το Hotel California, θα μας πει τι προτίθεται να κάνει απέναντι στις απειλές που έχει δεχθεί η ελληνική οικονομία και άρα ο ελληνικός λαός, εξαιτίας του ψέματος τού GRexit; Ως αρμόδιος Υπουργός Οικονομικών έχει πρόθεση να κινηθεί νομικά εναντίον τής Δαμανάκη για τη ζημιά που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων; Έχει πρόθεση να στείλει την υπόθεσή της στη Δικαιοσύνη, προκειμένου να διερευνηθούν κατηγορίες για εκβιασμό τού ελληνικού κράτους και απόπειρα νόθευσης εκλογικού αποτελέσματος; Το σκουπίδι τού Πολυτεχνείου θα αφεθεί ελεύθερο να ξεκοκαλίζει στο Λονδίνο τη λεία τής προδοσίας του;
Μακάρι να μας διαψεύσει ο Βαρουφάκης, αλλά δεν το πιστεύουμε …Είναι πολλές οι συμπτώσεις, για να μην υπάρχει θέμα μ’ αυτόν. Εμάς, δηλαδή, δεν μας εντυπωσιάζουν οι δήθεν συγκρούσεις με τα αφεντικά. Τέτοιες συγκρούσεις εμείς τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια. Τέτοιες συγκρούσεις επάνω σε ανώφελα πράγματα τις περισσότερες φορές δίνονται ως “δώρο”, για να παρουσιάσουν κάποιον δικό τους άνθρωπο σαν “εχθρό” τους. Η σύγκρουση δηλαδή τού Βαρουφάκη με τον Ντάισελμπλουμ δεν μας εντυπωσίασε καθόλου. Ήταν μια δευτερεύουσα σύγκρουση για δευτερεύοντα πράγματα με έναν Ευρωπαίο παράγοντα δευτέρας διαλογής. Δεν “θυσίασαν” την εικόνα ενός Γιούγκερ ή ενός Σουλτς, για να “ηρωοποιήσουν” τον Βαρουφάκη.
Δεν είχαν πρόβλημα να το κάνουν, γιατί δεν έχει κόστος. Το αδύναμο σημείο των συνωμοτών είναι η αρπακτική Γερμανία τής “ευάλωτης” Siemens. Από τη στιγμή που η σύγκρουση αυτή δεν απειλεί τη Γερμανία, σημαίνει ότι είναι ακίνδυνη για τη συμμορία …Σημαίνει ότι ο Βαρουφάκης τούς εξυπηρετεί …Σημαίνει ότι ο Βαρουφάκης προστατεύει την αδυναμία τους, και άρα τη Γερμανία. Αυτό, το οποίο πάντα είναι το σημαντικό – και άρα μας ενδιαφέρει – είναι ότι ο Βαρουφάκης “βλέπει” τα πράγματα όπως τα “βλέπει” και η Γερμανία, και άρα όπως συμφέρει τη Γερμανία.
Αυτό είναι το πρωτεύον και το σημαντικό και σε αυτό το σημαντικό δεν βλέπουμε τον Βαρουφάκη “απέναντι” στη Μέρκελ. Ο Βαρουφάκης στα σημαντικά συμφωνεί απόλυτα με τη Μέρκελ και διαφωνεί απόλυτα με την αλήθεια και όλους τους υπόλοιπους Έλληνες. “Βλέπει” το χρέος σαν νόμιμο και σαν αίτιο δημιουργίας του τα Καγέν των κακομαθημένων Ελλήνων. Είναι νόμιμο το χρέος, το οποίο δημιουργήθηκε από τους απατεώνες της Siemens, της Goldman Sachs, αλλά και της εργοδότου τού πατέρα του; Είχαν όλοι οι κοινοί Έλληνες Καγέν και αυτοί ήταν που δημιούργησαν το χρέος ή μήπως αυτοί με τα Καγέν και τις “δανεικές” Πόρσε ήταν ο πατέρας και οι φίλοι τού Βαρουφάκη;
Γιατί λοιπόν ο Βαρουφάκης να είναι εχθρός τής Γερμανίας, όταν αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται η Μέρκελ και ο Σόιμπλε; Αν έβλεπε το χρέος ως παράνομο, πράγματι θα ήταν εχθρός τής Γερμανίας και θα ξεκινούσε λογιστικό έλεγχο, που θα έβγαζε όλους τους γερμανικούς “ποντικούς” από το ελληνικό “υπόγειο”. Αν, ως υπουργός των οικονομικών, σταματούσε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό με την Siemens και την παρέπεμπε στη Δικαιοσύνη, θα ήταν εχθρός τής Γερμανίας. Είναι εχθρός της Γερμανίας, επειδή είπε πέντε οικονομικού τύπου σαχλαμάρες για την Τρόικα; …Επειδή έκανε τον “ξινό” Ολλανδό μεγαλοϋπάλληλο να “ξινίσει” ακόμα παραπάνω; Βολικός είναι ο Βαρουφάκης.
Πηγαίνει τη σύγκρουση “μακριά” από τη Γερμανία …Σε θέματα που δεν την αφορούν …Σε θέματα που φέρνουν την Ελλάδα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και τους λαούς της. Δεν έχει λόγο να έρθει η Ελλάδα σε σύγκρουση με την Τρόικα και να τους συσπειρώσει όλους γύρω από τη Γερμανία. Η Ελλάδα έχει συμφέρον να στραφεί εναντίον εκείνων που την έθεσαν υπό την επίβλεψη της Τρόικα και άρα τη Γερμανία. Αυτήν πρέπει να απομονώσει και να μην την αφήσει να κάνει κοινό “μέτωπο” ακόμα και με την Ισπανία ή την Πορτογαλία, που είναι ομοιοπαθείς με την Ελλάδα. Έγκλημα ήταν αυτό, το οποίο έκανε ο Βαρουφάκης εναντίον τής Ελλάδας και των δίκαιων διεκδικήσεών της. Για πόσο αφελείς μάς έχουν αυτοί, οι οποίοι τον παρουσιάζουν σαν “επαναστάτη”; Για πόσο κουτούς μας έχει η Γιάννα, που πήρε από την “αυλή” της ένα “κατοικίδιό” της και μας το πλάσαρε για “ήρωα”;
Ο κανόνας, που πρέπει να ξέρει ο αναγνώστης, είναι πολύ απλός: …Οι πραγματικές συγκρούσεις γίνονται με κλειστές πόρτες – όπως η συνάντηση Σουλτς με Τσίπρα – και ανακοινώνονται όλα με χαμόγελα και φιλοφρονήσεις …Είμαστε παλιοί φίλοι κλπ.. Ποτέ δεν διαρρέει τίποτε και τα χαμόγελα μοιάζουν με αυτά των μαλωμένων συζύγων, που παριστάνουν τους πολύ ευτυχισμένους, κρατώντας πίσω από τις πλάτες τους μαχαίρια. Δημόσιες συγκρούσεις, στις οποίες “στραβομουτσουνιάζουν” οι αντιμαχόμενοι σαν να είναι μανάβηδες, που μαλώνουν για τη θέση στη λαϊκή αγορά, είναι για να “δουλεύουν” το πόπολο …Τέτοια ήταν η “σύγκρουση” του Βαρουφάκη. Γι’ αυτόν τον λόγο σιγά-σιγά θα αποκαλυφθούν όλες οι “λεπτομέρειες”, ενώ για τη συνάντηση Σουλτς-Τσίπρα δεν θα διαρρεύσει ποτέ τίποτε.
Μετά το πρώτο “φάουλ” τού Τσίπρα με τον Βαρουφάκη, το οποίο είχε σχέση με την “επαναστατικότητα” της κυβέρνησής τους, ακολούθησαν άλλα δύο μικρότερα, αλλά πολύ πιο καθαρά. Ένα “φάουλ” στο επίπεδο της “ακεραιότητας” με τον Σταθάκη και ένα σε αυτό της “ηθικής” με τον Σακελαρίου. Σ’ ό,τι αφορά την περίπτωση Σταθάκη, τα πράγματα είναι απλά …Είναι δυνατόν σε ένα “αμαρτωλό” Υπουργείο, όπως αυτό της Ανάπτυξης, το οποίο διαχειρίζεται τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, να βάλεις έναν υπουργό, ο οποίος είναι κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος για διαφθορά και κατασπατάληση δημοσίου και ευρωπαϊκού πλούτου; Στο Υπουργείο, δηλαδή, στο οποίο κάποτε η Διαμαντοπούλου έψαχνε διεφθαρμένους υπαλλήλους που τα “έπαιρναν” από τις επιδοτήσεις ευρωπαϊκών προγραμμάτων, έβαλε κάποιον, ο οποίος κατηγορείται για σκάνδαλο επιπέδου κακουργήματος για τέτοιου είδους κονδύλια;
Ο Σταθάκης κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή ελεύθερος ελέω βουλευτικής ασυλίας …Είναι ελεύθερος με τις ψήφους των μνημονιακών βουλευτών. Είναι δυνατόν να είναι αξιόπιστος στον ρόλο που του ανατίθεται; “Μα…”, θα πει κάποιος, …”μπορεί να είναι αθώος”. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, λέμε εμείς. Αν ήταν αθώος, σαν καλός “αριστερός”, θα μιμούνταν τον Τσίπρα και θα έδινε “παράσταση” …Οι “αριστεροί” είναι μανούλες σ’ αυτά …Θα παρίστανε τον “μάρτυρα”, για να επωφεληθεί από την κατάσταση …Θα αναζητούσε την εκδίκαση της υπόθεσή του, για να διαφημίσει τον εαυτό του και να μας εμφανιστεί σαν αδίκως διωκόμενη λευκή “περιστερά” τής “Αριστεράς” και της “προόδου”. Αυτό όμως δεν το είδαμε και γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε σίγουροι για την ενοχή του …Τον είδαμε να παρακαλεί συναδέρφους του Βουλευτές για να μην τον παραπέμψουν …Τον είδαμε ανακουφισμένο, όταν “γλίτωσε” την παραπομπή …Τον είδαμε να παίρνει τα “πάνω” του, μόλις σιγουρεύτηκε πως δεν κινδυνεύει.
Οι “αριστεροί”, οι οποίοι έκραζαν τους υπουργούς τής “Δεξιάς” πως ήταν εκβιάσιμοι από τη λίστα-Siemens, αισθάνονται ασφαλείς από την επιλογή Σταθάκη; Ο Σταθάκης δεν είναι εκβιάσιμος; Το όνομά του δεν περιλαμβάνεται σε κάποια γερμανική λίστα; Δεν γνωρίζει δηλαδή η γερμανική πρεσβεία – ή η όποια άλλη πρεσβεία ενδιαφέρεται – το ποιόν του και την ιστορία του; Πώς του ανατίθεται ένα τόσο κρίσιμο για την εθνική μας ανασυγκρότηση υπουργείο, εφόσον συνδέεται απευθείας με την ανάπτυξη και τις επενδύσεις; Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι εκβίαζαν επιχειρηματίες και τα “έπαιρναν” στο Υπουργείο Ανάπτυξης, θα πάψουν να το κάνουν, γιατί θα “ντρέπονται” την “ακεραιότητα” του Σταθάκη; Πιο πιθανό είναι να γνωρίζονται μεταξύ τους από προηγούμενες δουλειές, παρά να συστηθούν μεταξύ τους ως συνεργάτες στο υπουργείο.
Ατυχής και η επιλογή τού Σακελλαρίδη …”Φάουλ” στον ηθικό τομέα …Στέλνει λάθος μηνύματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι δυνατόν μετά το σκάνδαλο των δημοτικών εκλογών να τον τοποθετήσει ως Κυβερνητικό Εκπρόσωπο; Είναι δυνατόν το “πρόσωπο” της πρώτης “αριστερής” κυβέρνησης στην Ελλάδα και στον κόσμο να είναι ο Σακελλαρίδης; Είναι δυνατόν να επιλέγεις τη σύγκρουση με τους δανειστές και να απευθύνεσαι σε ένα συντηρητικό κοινό συνταξιούχων, οι οποίοι ανησυχούν για τις συντάξεις τους, με τον Σακελλαρίδη; Θα μιλάει ο Σακελλαρίδης για τις συντάξεις ή το μέλλον των επόμενων γενιών και δεν θα αποσπά την προσοχή τού ακροατηρίου του το “ατόπημά” του;
Κατ’ αρχήν να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. Στο κρεβάτι του ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, εφόσον δεν θίγει κάποιον άλλον άνθρωπο. Στο κρεβάτι του μόνος του ορίζει ο καθένας τι είναι “σωστό” και τι “λάθος”. Από εκεί και πέρα, όμως, στη ζωή αυτή υπάρχουν και κάποιες άλλες λειτουργίες …Ανώτερες λειτουργίες, όταν αφορούν την κοινωνική λειτουργία και τα κοινά συμφέροντα της κοινωνίας …Δίκαιες ή άδικες δεν μας ενδιαφέρει σε αυτήν την περίπτωση. Μία απ’ αυτές είναι κι εκείνη που περιγράφει – τα περί δημόσιου βίου και μιας ανάλογης εικόνας που πρέπει να συντηρείται με κάθε κόστος – το γνωστό σε όλους, που αφορά τη “γυναίκα του Καίσαρα”.
Αυτό όμως το κόστος είναι γνωστό σε όλους όσους έχουν για τον άλφα ή βήτα λόγο φιλοδοξίες να πρωταγωνιστήσουν στη δημόσια ζωή. Είναι ένας περιορισμός, τον οποίο πρέπει να τον σέβεσαι, γιατί στον δημόσιο βίο υπάρχουν “άγραφοι” περιορισμοί, οι οποίοι, όταν δεν γίνονται σεβαστοί, ξεφεύγουν από τα όρια τής ιδιωτικότητας και μπορούν να απειλήσουν ακόμα και τα κοινά συμφέροντα. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις απροκάλυπτα – όπως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά σου – “ψωνιστήρι” στη Συγγρού και την επομένη να βάζεις την Τήβεννο, για να δικάσεις στον Άρειο Πάγο. Θίγεται το κύρος τής Δικαιοσύνης, όταν ένας λειτουργός της εμφανίζεται ως μια “ξεκαπίστρωτη”, που δεν μπορεί να τιθασεύσει τα πάθη του και ρισκάρει την αξιοπιστία του ως λειτουργού αν αποκαλυφθεί η ιδιομορφία του. Ρισκάρει και – όσο ρισκάρει – βρίσκεται στο έλεος αυτών, οι οποίοι γνωρίζουν και απειλούν με την καριέρα του. Ρισκάρει, και αυτό το ρίσκο δεν αφορά μόνον τον ίδιο, αλλά και το λειτούργημά του.
Όλοι γνωρίζουμε, δηλαδή, τους περιορισμούς που προϋποθέτει η συμμετοχή στον δημόσιο βίο και όλοι τους σεβόμαστε, γιατί αυτό επιβάλουν οι άγραφοι νόμοι τού πολιτισμού και της κοινωνίας μας. Όποιος ξεπερνάει αυτά τα εκ των προτέρων γνωστά όρια, γνωρίζει – ή πρέπει να γνωρίζει – ότι θα πληρώσει το σφάλμα του σε περίπτωση που γίνει αντιληπτός. Ο δημόσιος βίος απαιτεί καλή δημόσια εικόνα και αυτή, όταν έχει κόστος, πρέπει να πληρωθεί από αυτόν που την επιθυμεί. Ο Σακελλαρίδης, όπως δείχνει το παρελθόν του, είχε από νωρίς φιλοδοξίες για τον δημόσιο βίο και άρα εις γνώση του έπαιζε με τη “φωτιά”. Αν δεν το έκανε αυτό από καθαρή βλακεία, το έκανε από αδυναμία να ελέγξει το πάθος του …και αυτό σημαίνει ότι καί για τις δύο περιπτώσεις είναι ακατάλληλος να αναλάβει κάποιο δημόσιο πόστο. Έκανε ένα σφάλμα τεράστιο και αυτό έπρεπε να το πληρώσει…
…Να το πληρώσει, όχι επειδή η κοινωνία θέλει να τιμωρεί ή να εκδικείται, αλλά γιατί αυτό επιβάλουν τα δημόσια συμφέροντα. Γιατί; …Γιατί αυτά τα δημόσια συμφέροντα απειλούνται απ’ αυτόν …Γιατί αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα βίντεο για τον Σακελλαρίδη, το οποίο δεν το έχει δει ο κόσμος και θα ήταν καταστροφικό για την εικόνα του αν αυτό διοχετευόταν στο διαδίκτυο. Υπάρχει κανένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι η γερμανική πρεσβεία ή κάποια άλλη πρεσβεία ισχυρού κράτους δεν το έχει στην κατοχή της; Δεν μιλάμε δηλαδή για σενάρια συνωμοσιών. Εδώ μιλάμε για μια πραγματικότητα. Υπάρχει ένα βίντεο, το οποίο μπορεί να κάνει κακό σε ένα πρωτοκλασάτο μέλος τής νέας κυβέρνησης και αυτό το βίντεο το έχει η γερμανική πρεσβεία. Υπάρχει περίπτωση να μην είναι ευάλωτος στον εκβιασμό ο πολιτικός που τον αφορά; Υπάρχει περίπτωση να μην συμμορφώνεται σε “υποδείξεις”;
Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε και για τα “μηνύματα” που στέλνει η πρώτη “αριστερή” κυβέρνηση. Ποιο είναι το μήνυμά της σε αυτήν την περίπτωση; – Το μήνυμα μάλιστα μιας κυβέρνησης, η οποία δεν ορκίστηκε στον Θεό, αλλά μας έδωσε τον Λόγο της Τιμής της …Το μήνυμα δηλαδή μιας κυβέρνησης, η οποία θέλησε να διαβεβαιώσει τους πάντες για την ηθική της και την τιμιότητά της με τον Λόγο της Τιμής της—… Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα; …Ακολουθήστε τα πάθη σας και μην φοβάστε, γιατί δεν θα πληρώσετε κανένα κόστος; Ή μήπως για την “αριστερή” κυβέρνηση αυτό ισχύει μόνον για τους “αριστερούς” μερακλήδες; …Ούτε που φανταζόμαστε τι θα γινόταν, αν πιανόταν ένας Κασιδιάρης στη θέση του.
Το ίδιο “μήνυμα” δεν στέλνει και στο εξωτερικό; Ποιος από τους ανταποκριτές τών ξένων ΜΜΕ δεν γνωρίζει την περίπτωση Σακελλαρίδη; Σε μια εποχή που η πατρίδα μας βάλλεται από παντού – και μάλιστα αμφισβητείται η ηθική της υπόσταση και ακεραιότητα – πόσο “λάθος” μπορεί να είναι μια τέτοια σκανδαλώδης επιλογή; Ποια είναι η εικόνα μας δηλαδή; …Αυτή που “έστειλε” η νέα “αριστερή” κυβέρνηση με τον Βαρουφάκη, τον Σταθάκη και τον Σακελλαρίδη; …Τεμπέληδες, που είχαμε μάθει να κυκλοφορούμε με Καγέν – όπως μας “καρφώνει” ο Βαρουφάκης—, επειδή είμαστε διεφθαρμένοι – όπως μας “θυμίζει” ο Σταθάκης – και γίναμε λίγο “ανώμαλοι” – όπως βλέπουμε στο επίμαχο βίντεο τού Σακελλαρίδη—; …Δηλαδή, τρώμε τα χρήματα των “καθαρών” και “τίμιων” Γερμανών και ζούμε την πλούσια από τη διαφθορά έκφυλη ζωή μας, χωρίς να θέλουμε να πληρώνουμε τα κόστη της;
Τι θα γίνει αν αύριο-μεθαύριο σε μια έντονη ελληνογερμανική σύγκρουση, στην οποία διακυβεύονται τα συμφέροντά μας, θελήσουν να “υποσκάψουν” την ελληνική ηθική, χρησιμοποιώντας ως μέσο την αποδεδειγμένα αμφίβολη ηθική τού “προσώπου” της κυβέρνησης; Τι θα γίνει αν σε μια πολύ κρίσιμη καμπή τής σύγκρουσης κάποιοι επιχειρήσουν να κάνουν κακό στην Ελλάδα, διοχετεύοντας στο διαδίκτυο ένα βίντεο, το οποίο να δείχνει στο παγκόσμιο κοινό την εικόνα τού “Έλληνα”, που δεν θέλει να πληρώσει; Εδώ δεν μιλάμε για έναν κοινό ομοφυλόφιλο. Δεν ξέρουμε καν αν είναι ομοφυλόφιλος και δεν μας ενδιαφέρει. Εδώ μιλάμε για ανώμαλο, εφόσον επιδιδόταν σε ανωμαλίες, που μάλιστα ήταν αρκετά ηλίθιος, ώστε να τις δημοσιοποιεί στο διαδίκτυο, τη στιγμή που γνώριζε ότι εκεί μέσα δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες.
Πώς είναι δυνατόν η “Αριστερά” τού Τσίπρα να ανεχτεί αυτήν την ανωμαλία σε βαθμό ηλιθιότητας; …Στην άκρη έπρεπε να κάνει τον Σακελαρίου, επειδή ο ίδιος το “θέλησε” με τις ενέργειές του. Εμείς δεν θέλουμε να καταστραφεί ο άνθρωπος. Δεν θέλουμε να τον “σκοτώσουμε” …Την “αυτοκτονία” του, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να τη διαπιστώσουμε …Από τον δημόσιο βίο θέλουμε την αποβολή του και όχι από την κοινωνία. Άλλωστε ζωή υπάρχει και μακριά από τον δημόσιο βίο, όπως ισχύει για τους απείρως περισσότερους ανθρώπους. Δεν είναι υποχρεωτική η “καριέρα” σε αυτόν τον χώρο και μάλιστα για άνθρωπο που γνώριζε τους κανόνες του και δεν τους σεβάστηκε. Ακόμα και ο γνωστός Βαλιανάτος – φίλος του Παπανδρέου και μάλλον και του Βαρουφάκη – σέβεται τα όρια του δημόσιου βίου.
Προηγούμενο: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Μέρος 1ο: Ραντεβού με την ιστορία… ή μήπως μοιραία συνάντηση μ’ αυτήν;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ