Αλιέντε: Ένας πρόεδρος που πέθανε με τ΄ όπλο στο χέρι για τον λαό του (11/09/1973)

aliente1Η 11η Σεπτεμβρίου δεν είναι μαύρη επέτειος μόνο για τους Δίδυμους Πύργους. Την ίδια ημέρα το 1973 ο στρατηγός Αγκούστο Πινοσέτ μαζί με παραστρατιωτικές ομάδες εισέβαλε στο προεδρικό μέγαρο, έριξε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και οδήγησε τη Χιλή στα 17 πιο μαύρα χρόνια της ιστορίας της.

 Η ιστορία λέει ότι ο Αλιέντε αυτοκτόνησε πριν τον συλλάβει ο στρατός του Πινοσέτ με ένα όπλο που λέγεται πως του είχε δωρίσει ο Φιντέλ Κάστρο.

Ακολουθεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μαζικές εκτελέσεις, άγρια βασανιστήρια, συλλήψεις. 

Οδηγούσαν τους… αντιφρονούντες σε στάδιο του Σαντιάγο. Είτε τους εκτελούσαν είτε τους βασάνιζαν. 
Όσοι εκτελούνταν, τους έβαζαν σε αεροπλάνα και τους πετούσαν στη θάλασσα. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν. Χιλιάδες εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.

Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε έδωσε τη ζωή του για τη Χιλή, την πατρίδα του. Ιδρυτής του Χιλιανού Σοσιαλιστικού Κόμματος, βουλευτής από τα 28 του, ένας φωτισμένος νεαρός αστός που ακούραστος γύρισε ολόκληρη την χώρα του, για να ακούσει, να συζητήσει, να πείσει.

Στις 4 Νοεμβρίου του 1970 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με έναν σχεδόν εμμονοληπτικό σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς, αφιέρωσε την ίδια την ύπαρξη του στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της πατρίδας του.

Η αγάπη του για την Δημοκρατία 

Η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλιέντε ήταν ένα γεγονός πιο ανατρεπτικό και από το πρόσφατο “χαστούκι” της κουβανικής Επανάστασης.

Ένας ποταμός αμερικανικών δολαρίων ξοδεύτηκε για την αποσταθεροποίηση της χώρας, για την οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος. 

Για τον Αλιέντε οι δημοκρατικοί κανόνες ήταν απαραβίαστοι.

Έπρεπε να πολεμήσει τους αντιπάλους του με νόμιμα μέσα, να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον κόσμο. Πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον σεβασμό του νόμου, γι ατην Δημοκρατία.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 το στρατιωτικό πραξικόπημα του Αουγούστο Πινοσέτ άλλαξε την ιστορία της χώρας. Ο Αλιέντε λίγες ώρες μετά το πραξικόπημα έκανε διάγγελμα προς τον χιλιανό λαό και αμέσως μετά αυτοκτόνησε. Η Χιλή μπήκε σε ένα βαθύ φασιστικό σκοτάδι που κράτησε πάνω από 17 χρόνια.

Βιογραφία (wikipedia)

Γεννήθηκε στο Βαλπαραΐσο το 1908 και δολοφονήθηκε στο Σαντιάγο το 1973. Καταγόταν από μεγαλοαστική τάξη και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο απ΄ όπου και έλαβε το δίπλωμα το 1932. Ασχολήθηκε έντονα με την πολιτική αναπτύσσοντας μαρξιστική δράση. Ένα χρόνο μετά συνέβαλε στην ίδρυση του σοσιαλιστικού κόμματος της Χιλής. Το 1937 συμμετείχε στη κυβέρνηση του Πέδρο Αγκίρρε Σέντρα όπου και ανέλαβε για τέσσερα χρόνια υπουργός Υγιεινής. Το 1945 εκλέχθηκε για πρώτη φορά μέλος της Γερουσίας.

Το 1952 όταν έβαλε υποψηφιότητα για την Προεδρία επειδή είχε δεχθεί την υποστήριξη του παράνομου τότε κομουνιστικού κόμματος διαγράφτηκε από το σοσιαλιστικό κόμμα με συνέπεια να εκλεγεί τελευταίος των τεσσάρων υποψηφίων. Επανήλθε όμως στις εκλογές του 1958 με την υποστήριξη των σοσιαλιστών και των κομουνιστών όπου το κόμμα τους είχε πλέον νομιμοποιηθεί. Παρά ταύτα εκλέχθηκε δεύτερος των υποψηφίων. Τελικά εκλέχθηκε πρόεδρος της Χιλής το 1970 με τη βοήθεια του κομμουνιστικού κόμματος και αριστερών δυνάμεων, με μικρή διαφορά από του δεύτερου υποψηφίου. Στην ομιλία του μετά την νίκη του, ο Αλιέντε είπε: «Αξιώνουμε να δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, να αποδείξουμε ότι μπορούν να γίνουν βαθιές αλλαγές που αποτελούν επανάσταση. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση δημοκρατική, εθνική, επαναστατική και λαϊκή που θα οδηγήσει στον Σοσιαλισμό». Αμέσως μετά την ορκωμοσία του, στις 3 Νοεμβρίου του 1970, άρχισε να εφαρμόζει ένα ευρύτατο πρόγραμμα σοσιαλιστικών μεταρρυθμίσεων κρατικοποιώντας μεγάλες εκτάσεις γης, τον ορυκτό πλούτο της χώρας και τις τράπεζες.

Το πρόγραμμα του Αλιέντε περιλάμβανε αναβάθμιση των συμφερόντων των εργατών, εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης, αναδιοργάνωση της εθνικής οικονομίας σε δημόσιο, μικτό και ιδιωτικό τομέα, εξωτερική πολιτική διεθνούς αλληλεγγύης και εθνικής ανεξαρτησίας, καθώς και νέα θεσμική οργάνωση (ως λαϊκό κράτος) με την ίδρυση ενός ενιαίου σώματος αντιπροσώπων. Το πρόγραμμα της Λαϊκής Ένωσης πρότεινε επίσης την εθνικοποίηση των κύριων ορυχείων χαλκού της Χιλής που άνηκαν σε ξένα συμφέροντα (κυρίως των ΗΠΑ). Ορισμένες χαρακτηριστικές μεταρρυθμίσεις κατά το πρώτο διάστημα της προεδρίας του Αλιέντε περιλάμβαναν την ανακατανομή εκατομμυρίων στρεμμάτων γης σε ακτήμονες ως μέρος της αγροτικής μεταρρύθμισης, αύξηση μισθών στις ένοπλες δυνάμεις, και παροχή δωρεάν γάλατος στα παιδιά. Επίσης, ιδρύθηκαν ο Αναπτυξιακός Συνεταιρισμός Ιθαγενών Πληθυσμών και το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης των Μαπούτσε, για να καλύψουν τις ανάγκες των αυτοχθόνων κατοίκων της Χιλής.

Παράλληλα ο Αλιέντε εφάρμοσε νέα εξωτερική πολιτική ξεκινώντας τη συνεργασία πρώτα με τη Κίνα και στη συνέχεια με την Κούβα. Η πολιτική του αυτή έφερε σε αντιπαράθεση τα συμφέροντα των ΗΠΑ με συνέπεια οι σχέσεις των δύο χωρών να ψυχραθούν. Ο τότε κάτοικος του λευκού οίκου Νίξον είπε χαρακτηριστικά : Τώρα με τον Κάστρο στην Κούβα και τον Αλιέντε στη Χιλή έχουμε στην Λατινική Αμερική ένα κόκκινο σάντουιτς και μοιραία όλη θα γίνει κόκκινη. Δύο χρόνια αργότερα, από της εκλογής του, άρχισε να καλπάζει ο πληθωρισμός και να πλήττεται βεβαίως η μεσαία τάξη.

Επειδή ο Αλιέντε είχε στο πρόγραμμα του να κρατικοποιήσει τα μεταλλεία χαλκού (τα οποία ανήκαν σε Αμερικάνους ιδιώτες) έπρεπε να ανατραπεί. Έτσι, ο Νίξον ορκίζεται να ανατρέψει τον Αλιέντε. Το έργο αυτό το αναθέτει στην C.I.A και οργανωτής του πραξικοπήματος επιλέγεται ο Χένρι Κίσινγκερ. Οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α προσπαθούν να δωροδοκήσουν τον στρατό της Χιλής αλλά ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, Ρενέ Σνάιντερ ήταν πιστός στο σύνταγμα και η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε. Ο Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος λίγες μέρες μετά.

Έπειτα από αυτό, ο Λευκός Οίκος διέταξε τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας. Η δεύτερη απόπειρα δωροδοκίας στέφθηκε με επιτυχία. Οι φορτηγατζήδες που μετέφεραν τα τρόφιμα σταμάτησαν να κάνουν την δουλειά τους. Το κόστος αυτής της απεργίας ήταν 200 εκατομμύρια δολάρια για το κράτος της Χιλής, ενώ η C.I.A ξόδεψε τα διπλάσια. Παρ’ όλα τα δεινά που περνούσε η χώρα, η δημοτικότητα του Αλιέντε συνεχώς αυξανόταν. Κατόπιν αυτού, οι Αμερικανοί οργάνωσαν το σχέδιο Ζ. Τον Ιούνιο του 1973 οργανώνεται ένα δεύτερο πραξικόπημα που κατεστάλη από τη νόμιμη ηγεσία του στρατού και τον στρατηγό Πρατς. Μετά την καταστολή, ο στρατηγός Πρατς συμβούλεψε τον Αλιέντε να δώσει όπλα ανοίγοντας τα οπλοστάσια. Ο Αλιέντε όμως όντας πιστός στις αξίες του, του απάντησε: Όχι. Αυτή η επανάσταση θα γίνει χωρίς σταγόνα αίμα. Βασίζεται σε αξίες και όχι στην βία.

aliente2

Πηγή: http://www.eleftheriaonline.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

two × 3 =

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.