on-off
Σε ενάμιση περίπου μήνα έχουμε εκλογές. Και τι βλέπουμε έξω; Έργα!! Τι πιο εντυπωσιακό από το να φτιάξεις προεκλογικά δρόμους. Αυτό είναι απλά, το κακό. Το χειρότερο της όλης υπόθεσης, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Που ενώ έχουμε κολλήσει στην κίνηση εξαιτίας των έργων και σιγομουρμουρίζουμε τη φράση “Τώρα θυμήθηκαν να κάνουν έργα προεκλογικά, αλλά ας μη πω τι θα πάρουν”, και μην πεις ότι δεν το ‘χεις πει αυτό, έλα μην γίνεσαι ψεύτης, – οι δυο μας είμαστε – ανοίγουν οι κάλπες και βρίσκεσαι εσύ από πάνω ως θύμα -ενώ γίνεσαι θύτης- να ψηφίζεις αυτούς που θα έγραφες εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Γλύφεις δηλαδή εκεί που φτύνεις.
Και γιατί το κάνεις αυτό; Είναι πολύ πιο απλό από ότι φαντάζεσαι. Έστω ότι έχουμε ένα έξυπνο 10χρονο κωλόπαιδο. Μπορεί να είναι όσο κωλόπαιδο θέλει, μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί κάτι. Εκεί θα ηρεμήσει, θα σε καλοπιάσει, ίσως να σε κάνει και να το λυπηθείς (που θα το λυπηθείς), θα πάρει αυτό που θέλει και θα ξαναγίνει με υπερηφάνεια το κωλόπαιδο που πάντα αγαπούσες. Έτσι είναι και στην πολιτική. Το θέμα είναι ότι τα μυαλά των ανθρώπων κατά ένα περίεργο και συνάμα παράδοξο τρόπο, μοιάζουν να λειτουργούν με on/off. Θυμούνται πάντα να θυμόσουν όταν για παράδειγμα όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί και κανείς δεν μπορεί να δει την παρέλαση και ξεχνούν τον θυμό τους πάνω από την κάλπη.
Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά να δούμε στις κάλπες νέους ανθρώπους με προβληματισμούς και άποψη, και όχι ανίδεους και απαίδευτους απογόνους άλλων ανίδεων και απαίδευτων απογόνων…
Πηγή : www.dubiumn.com