Το μονοπάτι του Αη Γιώργη στα Κερδύλια Όρη (Αφήγηση-φωτογραφίες)
Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωινό, με μια κούπα καφέ στο χέρι, βγήκα στο μπαλκόνι μου στα Νέα Βρασνά και αγνάντευα προς το βουνό. Ατενίζοντας προς το Βορρά, ένιωθα τις κορυφογραμμές των Κερδυλλίων ορέων να είναι σε πλήρη αρμονία με τον καταγάλανο ουρανό. Πλήθος φυλλοβόλων και αειθαλών φυτών, δημιουργούν μια παλέτα χρωμάτων που θα ζήλευε ο πιο καταξιωμένος καλλιτέχνης και οι όμορφες πλαγιές τους, απολαμβάνουν αμφιθεατρικά τον Στρυμονικό κόλπο. Όσο και να κοιτάζεις προς το βουνό, το βλέμμα σου θέλοντας και μη , θα πέσει στον βράχο του Αη Γιώργη. Πρόκειται για έναν τραχύ και βραχώδη σημείο, που μοιάζει ξένο στον υπόλοιπο κατάφυτο ορεινό όγκο.
Σύμφωνα με το θρύλο, το επιβλητικό πετρώδες κομμάτι που προεξέχει από το υπόλοιπο βουνό, είχε εντυπωσιάσει ακόμα και το Μέγα Αλέξανδρο. Λέγεται πως ήθελε από εκεί, να αγναντεύει το όρος Άθως και τη γενέτειρα του δάσκαλού του , τα Αρχαία Στάγειρα. Δίχως αμφιβολία βρίσκεται σε κομβικό σημείο και σε συνδυασμό με την Αμφίπολη και την πατρίδα του Αριστοτέλη , δημιουργούν ένα νοητό πνευματικό τρίγωνο.
Χωρίς να χάσω ευκαιρία, φόρεσα τα δρομικά μου ρούχα και ξεκίνησα για πολλοστή φορά, προς ένα από τα αγαπημένα μου προπονητήρια, το μονοπάτι του Αη Γιώργη. Για να βρεθεί κανείς εκεί, αρκεί να διασχίσει την Ασπροβάλτα (με κατεύθυνση προς Καβάλα), να στρίψει αριστερά προς το βουνό και να ακολουθήσει το δασικό δρόμο, που θα σε οδηγήσει προς τη γραφική Μονή του Αη Γιώργη. Κάπου εκεί , στο ξεκίνημα της διαδρομής συναντά κανείς ένα λοφάκι, όπου στη κορυφή του στέκει ο Άγιος Σπυρίδωνας. Το ξωκκλήσι από θέση ισχύος μοιάζει να προστατεύει τον οικισμό της Ασπροβάλτας. Λίγα μέτρα παραπέρα, η άσφαλτος μας εγκαταλείπει και μια πινακίδα του δασαρχείου που βρίσκεται ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση, ενημερώνει για την αφετηρία του μονοπατιού.
Το συγκεκριμένο μονοπάτι υπάρχει αρκετά χρόνια, όμως δεν είναι ευρέως γνωστό, ούτε καν στους ντόπιους. Συνήθως το επισκέπτονται λιγοστοί εκδρομείς, ορισμένοι δρομείς και αρκετοί λαθροθήρες. Η ευρύτερη περιοχή του Αη Γιώργη, θεωρείται προστατευμένη και κατά συνέπεια απαγορεύεται η θήρα, όπως προειδοποιούν οι πινακίδες. Δυστυχώς κάποιοι κάλυκες κυνηγετικού όπλου και τα σκάγια που διαπερνούν την παρακάτω πινακίδα, κάθε άλλο παρά την υπακοή στο νόμο μαρτυρούν.
Το μονοπάτι που οδηγεί στη Μονή του Αγίου Γεωργίου, είναι μικρό σε μήκος, μόλις 2,2 χιλιόμετρα. Τα 320 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς που διανύει ο περιπατητής σε μια τόσο σύντομη απόσταση, κάνει τούτο το μυστικό μονοπατάκι, αρκετά δύσκολο σε ορισμένα σημεία. Ο περίπατος ξεκινά από τα 150 μέτρα υψόμετρο, μέχρι να καταλήξει στα 470 μέτρα, στον όμορφο προαύλιο χώρο της Μονής. Τα πρώτα 500 μέτρα της διαδρομής είναι πολύ ομαλά και υπό τον ήχο των νερών, φτάνουμε σε μια όμορφη ρεματιά. Ανάλογα με τις διαθέσεις το καιρού, εξαρτάται και η στάθμη του νερού που κυλά. Ο πεζοπόρος οφείλει να διασχίσει το ρέμα και να περάσει στην απέναντι όχθη, κάτι που κατά τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι πανεύκολο. Είναι όμως ορισμένες μέρες, κυρίως τέλη του χειμώνα και κατά την άνοιξη, που ο χείμαρρος είναι πραγματικά απροσπέλαστος.
Η δροσιά συνοδεύει τον περιπατητή και ο ήχος από το θρόισμα των πλατανόφυλλων σε χαλαρώνει. Από τούτο το σημείο και έπειτα ξεκινά το δύσβατο κομμάτι της διαδρομής. Το μονοπάτι στενεύει και αυξάνει απότομα τα υψομετρικά του. Σε ορισμένα σημεία είναι πνιγμένο από τα θαμνοειδή που προσπαθούν να το καλύψουν με τις φυλλωσιές τους. Από τη στιγμή που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο περιπατητικό κοινό, είναι λογικό να μοιάζει αφημένο στις ορέξεις της φύσης. Γίνονται μονάχα κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες από πεζοπόρους, ώστε να μείνει καθαρό και προσπελάσιμο.
Όταν η διαδρομή φτάσει στο τέλος της, η θέα του πέτρινου ξωκλησιού σε αποζημιώνει. Η Μονή του Αγίου Γεωργίου, είναι κτισμένη στα μέσα του 16ου αιώνα και αποτελεί υπόδειγμα Μακεδονίτικης μοναστηριακής αρχιτεκτονικής. Η καλά προστατευμένη Μονή ανήκει στο κοινοτικό δάσος των Στεφανινών και το Αθωνικό της ύφος , την κάνει πραγματικά ξεχωριστή. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν πανέμορφες αγιογραφίες και πάμπολλες θεαματικές τοιχογραφίες. Να σημειωθεί πως η Μονή λειτουργεί μονάχα σε συγκεκριμένες περιστάσεις, όπως ανήμερα του Αγίου Γεωργίου.
Στον προαύλιο χώρο της, ο Δήμος Βόλβης σε συνεργασία με το Φυσιολατρικό Ορειβατικό Σύλλογο Σταυρού, έχει τοποθετήσει ξύλινα τραπέζια, ιδανικά για πικ νικ και η πέτρινη βρύση με το γάργαρο νερό, βρίσκεται εκεί για να δροσίσει περιπατητές και προσκυνητές. Το ύδωρ βγαίνει από τα σπλάχνα των Κερδυλλίων ορέων και είναι πραγματικά αναζωογονητικό.
Για όσους αναζητούν το κάτι παραπάνω, υπάρχει ένα όμορφο μονοπατάκι που ξεκινά πίσω από τη Μονή και φτάνει ως το χείλος του θεαματικού βράχου του Αη Γιώργη. Στο σημείο εκείνο από το ξύλινο κιόσκι μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα του Στρυμονικού κόλπου, καθώς και τους οικισμούς της Ασπροβάλτας, των Νέων Βρασνών και του Σταυρού.
Στη γραφική Μονή, μπορεί να φτάσει κανείς και με αυτοκίνητο είτε από τη διαδρομή της Ασπροβάλτας που προανέφερα, είτε από τα χωριά των Βρασνών και των Στεφανινών.
Είναι φυσικά αυτονόητο πως ακολουθώντας το μονοπάτι θα νιώσει κανείς πιο κοντά στη φύση. Μπορεί να δείχνει παρατημένο και ατημέλητο αλλά είναι απρόσμενα όμορφο, αποτελώντας ιδανικό προπονητήριο για δρομείς και πεζοπόρους. Ίσως με την πάροδο των χρόνων να γίνει πιο γνωστό και όλοι μαζί να βάλουμε το λιθαράκι μας, ώστε να το αναδείξουμε.
*Η παραπάνω ιστορία είναι αφιερωμένη στο χωριό μου τα Βρασνά και στον τετράποδο Αχιλλέα που μας συντρόφευε σε πολλές πεζοπορίες.
Kostas Fylaktos
Κείμενο φωτογραφίες : runvel.gr