Οι Πόντιοι, ο ΠΑΟΚ και μια λέξη που τελειώνει σε -ιδι

Λοιπόν που λες Νικόλα (Φίλη), πριν από αρκετό καιρό περνούσα δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Ξαφνικά γεμισε το inbox μου από μνμτα «αγνώστων» φίλων μου που βασικά έλεγαν: «Αδελφέ ό,τι και να σου συνέβη είμαι εδώ!» ή από γυναίκες (πάλι «αγνωστες» φίλες μου…) που επίσης μου έγραφαν: «Κύριε Μάνο, κουράγιο!»

Πολλοί άνθρωποι.

Ήταν συγκινητικό. Μόνο και η σκέψη τους με βοήθησε πολύ.

Ευγνώμων!Λοιπόν που λες Νικόλα(Φίλη) το επίθετο των περισσοτέρων έληγε σε –ίδης.

Οι περισσότεροι απ’ αυτούς υπέγραφαν: ΠΑΟΚ είσαι!

Ρε συ έχεις δίκιο.

Δεν ήταν γενοκτονία αυτά που υπέστησαν οι Πόντιοι…

Ναι… ναι… δεν τους έφαγαν όλους κι όλες… Μερικοί κατάφεραν και ξέφυγαν…

Ήταν τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους αυτά τα παιδιά που με στήριξαν. Πόσο δίκιο έχεις αδελφέ… Ευτυχώς δηλαδή…. Πώ ρε πούστη μου…τι θα έκανα αν ήταν τελικά γενοκτονία;

Δεν μου λες ρε Νικόλα(Φίλη) αλήθεια πώς σου’ ρθε; Και τότε που το’πες και τώρα που το επιβεβαιώνεις….

Ακόμα και να μην ήταν γενοκτονία (που ήταν)… εσύ γιατί χώθηκες;

Δηλαδή τι κατάφερες; …εκτός από το να κάνεις ορκισμένους εχθρούς τόσα εκατομμύρια κόσμο;

Ωραία πολιτική σκέψη δάσκαλε….

Όχι, δεν μου ξέφυγε! Δάσκαλος είσαι… ή μάλλον θα ‘πρεπε να’ σουν. Υπουργός Παιδείας ντε… αν αυτός δεν είναι «δάσκαλος»… όχι καθηγητής…. Δάσκαλος Νικόλα (Φίλη) μου… έχει διαφορά.

Αλήθεια δεν σου’χει περάσει από το μυαλό ότι μια ωραία μέρα το Υπουργείο σου παίζει να περικυκλωθεί ασφυκτικά από χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες Ποντιακής καταγωγής και να σε λιώσουν με τα συνθήματα τους.

Τι θα κάνεις δηλαδή;

Θα βγάλεις ανακοίνωση: «Είδατες είχα δίκιο Δεν ήταν γενοκτονία. Εδώ είστε!»

Η θα στείλεις τα ΜΑΤ να βοηθήσουν μπας και γίνει τελικά ψιλο-γενοκτονία.

Ρε συ Νικόλα(Φίλη) ΟΚ την είπες την παπαριά παλιότερα… τότε που σας λέγανε «εξουσία» και γκουγκλάρατε τη λέξη…ΟΚ… ήθελες να είσαι διαφορετικούλης… το καταλαβαίνω…. Μαλακία ολκής ήταν αλλά άντε και το προσπερνάμε…. Σήμερα την επιβεβαίωση τι την ήθελες;

Η λύση ήταν απλή:
-Συγγνώμη. Έκανα λάθος! Ζητώ συγγνώμη! Ξέρεις γιατί δεν το’ κανες Νικόλα(Φίλη);

Επειδή η εξουσία διαγράφει αυτομάτως επί τη εμφανίση της τη φράση: «Συγγνώμη. Έκανα λάθος!» Αυτή η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε γιατί κανένας απ’ αυτούς που τη διοίκησε δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι έκανε λάθος…

Γάματα δάσκαλε!

Ουψ αυτό δεν είναι αριστερό Νικόλα(Φίλη).

Καραδεξιό φασιστικό του κερατά είναι…

Η αλήθεια είναι πιο ρομαντική:

Τα λάθη είναι το αλάτι της ζωής.

Ξέρω ότι οι γιατροί σε έχουν συμβουλέψει: Μακρυά από το αλάτι… αλλά δεν εννοούσαν αυτό το αλάτι….

Έχω έναν φίλο Πόντιο. Τον Ηλία Τανιμανίδη. Ο,τι ξέρω για τηλεόραση βασικά το οφείλω σε εκείνον. Ενας από τους καλύτερους story-tellers που ξέρω…. Μεγάλος δάσκαλος … ήταν βλέπεις Υπουργός των Κάμεραμεν στον ΑΝΤ1…και όφειλε να είναι δάσκαλος… είναι αυτό που λέγαμε παραπάνω.

Τα-νι-μα-νί-δης…πιο Πόντιος πεθαίνεις….

Κάποτε λοιπόν πάντρεψε την κορούλα του. Ήμουν στην Πάτμο και ήρθα γι’ αυτό. Πήγα. Στο κέντρο φάγαμε, γελάσαμε, φιληθήκαμε, είπαμε παλιές ιστορίες… Τέλειωνε η βραδιά… ξαφνικά χαμηλώνουν τα φώτα και ανάβει μόνο ένα κανονάκι (προβολέας που στέλνει ευθεία το φως) άσπρο φως…. Ένα βιολί αρχίζει έναν σπαρακτικό ποντιακό ήχο… άδεια η πίστα… και ξαφνικά πίσω από μια κολόνα εκεί που φωτίζει απόκοσμα το κανονάκι εμφανίζεται σκυφτή μια γυναικεία φιγούρα… μια μεγάλη σε ηλικία κυρία…. Η αδελφή του Ηλία … η θεία της νύφης… και χορεύει ένα τίκ (Τι να σε λέω τώρα!)…. Μια σκιά που χόρευε….

Σκατζόχοιρος έγινα από την ανατριχίλα Νικόλα (Φίλη) μου…

Έχω και μιαν άλλη ιστορία.

Είμαστε με μια παρέα στον Πολύγυρο και τρώμε σε μια ταβέρνα.

Είναι φθινόπωρο … καθόμαστε έξω γιατί μέσα στην αίθουσα γιορτάζουν έναν ποντιακό γάμο.

Στην παρέα μας είναι και ο Σάββας. Ένας από τους πιο κουκουρούκου ανθρώπους που΄ χω συναντήσει στη ζωή μου… Πιτσιρικάς… γύρω στα 24-25… Νάδα… κουκουρούκου λέμε.

Μέσα γίνεται χαμός.

Βλέπω τον Σάββα νευρικό. Όλο κοιτάει μέσα. Τι διάολο…

Ο ήχος του πυρρίχιου δονεί. Θεέ μου, πόσο μ ‘αρέσει….

Ο Σάββας πετάγεται από τη θέση του, ανοίγει την πόρτα πάει στην πίστα, πιάνεται χέρι χέρι με τους άλλους –γίνονται δηλαδή ένα) και χορεύει μέχρι το πρωί.

Τι έπαθε καλέ αυτό το παιδί που αδιαφορεί για τόσα;

Είναι Πόντιος. Δεν το’ ξερα.

Ο πυρρίχιος τον κάλεσε και εκείνος πήγε χωρίς δεύτερη κουβέντα.(Σημείωση: Καλό είναι να ξέρουν τα Παοκτσάκια μου γιατί τους αγαπώ).

Ξέρεις Νικόλα (Φίλη)…. Μια εσωτερική υπερδύναμη σήκωσε αυτό το παιδί από την καρέκλα, από την παρέα των φίλων και το’ στειλε να χορέψει με κάτι άγνωστους…. Θα έκοβα το χέρι μου ότι δεν ασχολείται με τέτοια. Θα’χα κάνει ΜΕΓΑΛΟ λάθος…

Ξέρεις τι τον φώναξε Νικόλα(Φίλη);

Οι χαμένες πατρίδες τον φώναξαν.

Αυτό δεν είναι βιδωμένο στο DNA του… ΕΙΝΑΙ το DNA του.

Καλά ρε συ Νικόλα(Φίλη) δεν έτυχε να τους δεις ποτέ να χορεύουν φορώντας τις πολεμικές στολές τους … με εκείνο το αργόσυρτο χορό…. Δεν σου θυμίζουν τίποτα;

Τίποτα ε;

Περίεργο! Εμένα μου θυμίζουν τους Νίντζα.

Δεν τους έχεις δει στη ΘΥΡΑ 4 να μη μασάνε …ούτε στον ρωσικό χειμώνα δεν μασήσανε.

Με αυτούς άνοιξες πόλεμο Νικόλα (Φίλη) μου.

Και ένα πολιτικό. Άκρως πολιτικό:Ξέρεις που τους στέλνεις όλους αυτούς τους θυμωμένους μαζί σου ;

Όχι στη Νέα Δημοκρατία… στην Χ.Α. τους στέλνεις κατευθείαν. Πιο κατευθείαν δεν γίνεται. Επειδή εκεί υποστηρίζουν με πάθος το αυτονόητο… τη γενοκτονία που εσύ αμφισβητείς.

Όταν λοιπόν δούμε μια μέρα ένα μεγάλο μέρος της Βουλής να γεμίζει από βουλευτές της Χ.Α. θέλω να δω τι θα πεις τότε στα παιδιά… Τα δικά μου, τα δικά σου, όλων μας…

Τότε και «συγγνώμη» να τους ζητήσεις… θα’ναι πολύ αργά.

Νικόλα (Φίλη)… αντιλαμβάνομαι γιατί τις κάνετε όλες αυτές τις αηδίες (ντυσιμο-Πόντιοι κ.λ.π.) Είναι το αριστερό προφίλ κάθε γιαλαντζί επαναστάτη να αμφισβητει το σύστημα…δηλαδή τα εύκολα σημεία του συστήματος… π.χ. τη γραβάτα… ξέχνωντας όμως ότι ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ και κομψός και βιομήχανος ήταν. Αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι ιστορικός αριστερός. Ευρωπαίος Αριστερός. Ο γκουρού των πιστεύω σου… έτσι; Όχι δεν είμαι Πόντιος. Ούτε ήταν ποτέ κανένας στην ευρεία οικογένεια μου.

Είμαι αδελφός όμως με όλους εκείνους που πάλεψαν για πράγματα που εγώ δεν χρειάστηκε να παλέψω ποτέ.

Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Είχα αγαπημένη πρόσφυγα. Τη Νάνσι… ο πιο ακΈραιος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ… ξέρω το μεγαλείο της ψυχής του πρόσφυγα….

Άλλωστε μ’ αρέσουν οι λέξεις που τελειώνουν σε-ιδι.

Αρχίδι… ας πούμε!

του Μάνου Αντώναρου

paok365.net