Το ελάφι της Αγίας Μαρίνας Μοδίου

Διήγηση του Αδάμου Αδαμίδη στο γιο του Γεώργιο Αδαμίδη:

Στο Βερτίσκο, στα Κερδύλια όρη και στο Χολομώντα υπήρχε άφθονη πανίδα. Πολλά είδη ζώων ζούσαν στην περιοχή, όπως λαγοί, αλεπούδες, τσακάλια, λύκοι, αγριόχοιροι, ασβοί (=μπουρσούκια), ζαρκάδια και ως τις αρχές του 20 ου αι. ελάφια. Τα τελευταία ελάφια που εξοντώθηκαν ήταν το 1917. Η αγέλη αποτελούνταν από ένα αρσενικό και τρία θηλυκά ελάφια. Αυτά μετανάστευαν το καλοκαίρι στα Κερδύλια και στο Βερτίσκο και το χειμώνα κατέβαιναν σε χαμηλότερα μέρη, στο Χολομώντα δηλαδή για να βρουν τροφή και να ξεχειμωνιάσουν.

Οι κυνηγοί της εποχής (από τη Βόλβη) γνώριζαν τα περάσματά τους, έστησαν ενέδρα και από τα τέσσερα σκότωσαν το αρσενικό, που ήταν τεσσάρων ετών. Έτσι, δεν μπόρεσαν στο εξής να πολλαπλασιαστούν, καθώς εξέλειψε το αρσενικό, και εξαφανίστηκε το είδος αυτό από την περιοχή. Ο πατέρας μου διηγήθηκε ότι ο κυνηγός που το σκότωσε καταστράφηκε ολοσχερώς, γιατί οι παλιοί πίστευαν ότι ήταν μεγάλο αμάρτημα να σκοτώσεις ελάφι.

Η ενέδρα στήθηκε στη Ρεντίνα, κοντά στον ιστορικό ναό της Αγίας Μαρίνας. Τα ελάφια έπιναν νερό από το Ρήχιο ποταμό, πριν μεταναστεύσουν προς Κερδύλια-Χολομώντα, εκεί ήταν το σύνορό τους. Το ένα από τα δύο κέρατα του ελαφιού ο παππούς μου, Γιώργης Αδαμίδης το αγόρασε από τους κυνηγούς το 1917 και το διατηρώ έως σήμερα στην οικία μου. Η διατήρηση του κεράτου του ευγενούς ζώου στο σπίτι θεωρούνταν φυλαχτό και γούρι για την οικογένεια. Μάλιστα διακρίνονται πάνω του αποσπασμένα τμήματα, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που επιθυμούσαν να έχουν ένα μικρό κομματάκι ως φυλαχτό. Το ελάφι είναι ήρεμο ζώο και αγαπητό ζώο.  Μάλιστα λέγεται ότι έκλαιγε, όταν το πυροβόλησαν.

Γιώργος Αδάμου Αδαμίδης (Σόχαλης)
http://sohalis.wordpress.com